Afgelopen zaterdag combineerde ik een bezoek aan mijn moeder met een videoreportage over Hillegom. Met dank aan Hans Couzijn die Peter Mink en Niels Koopman had gestrikt voor enkele gesprekken, heb ik op mijn wijze herinneringen opgehaald aan een dorp waar ik een haat/liefderelatie mee heb gehad. De herinneringen aan de tijd op Jozefschool waren echter onvergetelijk. Niels en ik hadden direct weer grote schik toen we ons tal van maffe situaties weer voor de geest haalden. Zoals die keer dat de groente en fruitwagen van de vader van Niels niet op de handrem stond en pardoes in zijn vrij een winkelpui ramde. Ook heb ik geprobeerd Eric Stroombergen na te doen, maar dat bleef niet zonder gevolgen.....
Veel kijkplezier!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
ha Herman,
BeantwoordenVerwijderenwat een waanzinnig leuke blog is dit! ik draai al een paar dagen om de mail heen waarin ie wordt aangekondigd, maar heb nu - maandagmorgen! - even niks om handen en... m'n dag is goed.
Geen flauw idee waarom, maar om de een of andere reden kreeg ik geen warm onderbuikgevoel bij een reunie van de Jozefschool. Sowieso kleeft er wat gemaakts aan een reunie en daarbij de Jozefschool, ik moet diep graven om herinneringen naar boven te halen. Dat heb je dus met je filmpje mooi voor elkaar. Ik krijg weer beeld. Dank daarvoor!
Niet lang geleden was ik in Hillegom om een matras te kopen. Ja, je komt nog eens ergens. Slaap Totaal in de Hoofdstraat, net naast de groeten- en fruitzaak van Niels z'n vader. Het was er allemaal nog wel, maar met een sausje waar alle centra van dorpen in Nederland last van hebben, alles lijkt op elkaar. Ook het centrum van Hillegom. Ik zag me er niet meer lopen, veertig jaar geleden. Tot ik jullie in de video hoor over de groentenkisten achter de Koopman-zaak. Die ken ik ook nog. Heel veel kisten en heel veel fruitresten. En de lucht daarvan. Boven de zaak een kopje thee met de moeder van Niels doen. Appeltje mee en buiten verder spelen (Ik had meer met appelen dan met sinaasappelen blijkbaar).
Even verderop ben ik nog een kroeg binnengelopen - net tegenover het postkantoor en de enige die open was. Nooit geweten dat daar een kroeg zat of eigenlijk was het meer zo'n modern restaurant, met een open haard in het midden. Net om de hoek zat die andere school waar wel meisjes naar toe mochten. Het postkantoor was gelukkig nauwelijks veranderd, dat herkende ik.
Mijn zoon Mannes voetbalt in Haarlem bij DSS. Afgelopen seizoen moest ie uit spelen tegen Concordia. Leuk, dacht ik, weer eens in Hillegom kijken. Normaal bestudeer ik bij gebrek aan TomTom uitgebreid de kaart, maar nu wist ik precies waar de velden van Concordia waren, dus ik reed linea recta richting Hillegom. En verkeerd dus, want tegenwoordig wordt er niet meer naast de belt gevoetbald, maar op een heus sportcomplex, De Zanderij, ergens aan de rand van het dorp. Niks fijne herinneringen ophalen... Ik zag in m'n ooghoek nog wel een glimp van Villa Weltevreden, naast de Draka fabriek, waar ik schaakles heb gevolgd bij een club oude mannen. Vroeg me af of dat nog bestaat.
Maar goed, ik ben er weer, de Jozefschool. Leuk initiatief heren, ik zal een fotootje van nu uploaden en op gaan naar oud beeld. Hoewel ik bijna zeker weet dat dat niks zal opleveren. En ik Herman, heb een jaar geleden mijn carriere in de communicatiewereld aan de wilgen gehangen, maar dat komt dan de 9e wel. Ik wens jou er natuurlijk alle goeds, voor mij werkte het niet. Werk nu als free-lance glasbewerker, veel glas in lood, maar ook fusen, plakken en blazen. Misschien dat ik ooit nog eens de Jozefkerk opnieuw mag beglazen, krijg ik toch nog een warm gevoel bij Hillegom...
groet,
Wilfried Kocken
Hoi Wilfried,
BeantwoordenVerwijderenOntzettend leuke reactie. Volgens mij is er in jou ook een goede schrijver verloren gegaan in de communicatiewereld. Wel grappig trouwens dat er zoveel journalisten uit onze 'generatie'(wat klinkt dat oud) uit Hillegom komen.
Had deze zomer sinds jaren weer eens een eetafspraak met Frenk van der Linden met wie ik een kamer deelde op de School voor Journalistiek. Toen ik hem googlede kwam ik ook toevallig bij Frank van der Linden uit. Ook wij hebben direct een afspraak gemaakt. En vanaf dat moment zijn we samen met Hans Couzijn gaan werken aan deze reunie.
Terug nog even naar het journalistengilde. Naast "onze" Hans Otte en Andre Nelis zijn ook actief in de journalistiek de Hillegommers John Schoorl, Frenk der Nederlanden (speelde ik mee samen bij Sizo), Peter van der Klugt (is een paar jaar ouder)en Frenk van der Linden.
En jij had het ook kunnen zijn wanneer ik dat artikel zo lees. En onlangs vertelde Hans Cozijn dat hij in zijn hart ook graag journalist wilde worden. Die gesprekjes met Peter Mink doet hij als een volwaardig journalist. Talent heeft hij dus wel.
De volgende keer hebben we over onze kinderen. Mijn zoon moest eerder dit jaar met CDN uit Driebergen bij Concordia spelen. Troffen mijn vader en moeder elkaar op het sportpark na 27 jaar. Na de scheiding hadden ze elkaar nooit meer gezien. Ze herkenden elkaar niet meer: de een in een rolstoel en de ander in een mobiel wagentje. Heel bizar, maar ook bijzonder.
Groeten en graag tot ziens op de reunie
Herman
PS: herkenbaar gevoel voor en over Hillegom. Mijn aversie slijt overigens… Worden we sentimeler?
Grandioos!
BeantwoordenVerwijderenMEISJES
BeantwoordenVerwijderenHeb zojuist naar het interview filmpje gekeken van Herman Poos en Hans Couzijn. Hartstikke leuk. Complimenten!! Weet niet of het jullie ook is opgevallen maar de rode draad in het filmpje is toch wel het onderwerp "meisjes". Ik kan jullie verklappen: we hebben nu twee avonden bij elkaar gezeten om de reünie voor te bereiden en ook op die avonden ging het voornamelijk over de meisjes. Wat ze er allemaal niet mee gedaan hebben. Daar komt het eigenlijk op neer. Wat zonde toch.
Geobsedeerd door het onderwerp "meisjes" heeft Herman mij (als de Maria met kind op de foto) aangesteld als de eerste die iets over zichzelf mag vertellen.
JOZEFSCHOOL 1966
Als ik aan Hillegom terugdenk dan heeft de periode op de Jozefschool een grote indruk op mij achtergelaten. De lagere school doorlopen in een dorp is volgens mij een kadootje. Kan me niet herinneren dat we ooit huiswerk hadden maar dat we altijd buiten speelden. Naschoolse opvang was er gelukkig niet en je was buiten tot je naar huis toe moest om te gaan eten. Van ons werden er in de jaren '60 natuurlijk nog maar weinig foto's of filmpjes gemaakt, dus de herinneringen moeten echt komen uit het blote hoofd. Toch zijn dat er nog wel wat. Ik kan mij zelfs nog mijn eerste schooldag herinneren. Dat ik afgezet werd door mijn moedertje en enorm moest huilen. Stoer ben ik nooit geweest. Juffrouw Beelen was een schat. Jammer alleen dat haar eerste woorden op mijn eerste rapport waren "Frank praat te veel". Wat een onzin....
FIORETTI 1972
Na de lagere school ging ik naar het Fioretti College in Lisse. Zo goed als mijn herinneringen zijn aan de Jozefschool, zo vlak zijn ze aan het Fioretti. Achteraf zou ik graag richting Heemstede of Haarlem gegaan zijn. Eindexamen VWO heb ik gedaan in Breda omdat mijn ouders zo nodig naar België wilden verhuizen.
NYENRODE EN MICROSOFT 1979
Eindelijk kon ik mijn eerste eigen schoolkeuze maken en dat werd Nyenrode in Breukelen. Daar heb ik 4 zalige jaren gehad. Voor mij een hele nieuwe wereld waar ik me volledig op mijn plek voelde. Nog steeds zie ik Nyenrode als de basis van wat en wie ik ben geworden. Na Nyenrode moest er gewerkt worden. Na eerst een paar korte stages in Nederland ben ik naar Microsoft gegaan in Seattle (VS). Een spannende tijd want Microsoft moest nog naar de beurs en Bill Gates zat gewoon op de gang en was nog nog niet de rijkste man van de wereld. Toen ik in Seattle woonde, overleed mijn vader redelijk onverwacht en vroeg mijn broer of ik in het bedrijf van hem wilde komen. Mijn opties en aandelen in Microsoft liet ik voor wat ze waren. STOM STOM STOM.
FAMILIEBEDRIJF 1987
Alles bij elkaar heb ik wel zo'n 5 jaar met mijn broer samengewerkt in het distributie / transport & overslagbedrijf. Uiteindelijk dacht ik "is this all there is"? Ik heb vervolgens mijn huis verkocht en ben 1,5 jaar alleen door Afrika en India gaan reizen.
HEADHUNTER 1996
Na bij terugkomst wat interimklussen te hebben gedaan, heb ik uiteindelijk het vak gevonden waar ik nu nog steeds met veel plezier werkzaam in ben. Ik ben headhunter en richt mij daarbij op Management posities in het bedrijfsleven. Tot 2003 heb ik gewerkt bij een groot kantoor, daarna ben ik voor mezelf begonnen. Eerst vanuit Amsterdam en sinds 2006 vanuit het groene Bilthoven. Hier deel ik mijn leven met een grasmaaier, een bladblazer, kippen, konijnen, een poes en met Jan, die in Hilversum een huisartspraktijk heeft.
Dit is mijn leven in een notendop. Ik ben gezond, heb veel plezier en ben een gelukkig mens. En... ik kijk uit naar de reünie op zaterdag 9 mei aanstaande waar ik jullie hoop te spreken. Tot dan.
STEL JE VOOR
En uiteraard hoop ik dat John van der Lans de volgende rubriek “Stel je voor” voor zijn rekening wil nemen. Veel succes!