Graag horen we nog je mening over dit weblog en onze volgende reunie....? Als je op onderstaand adres klikt, krijg je hier twee vragen over. Alvast bedankt voor de moeite!
http://pub18.bravenet.com/vote/vote.php?usernum=1464119526
zondag 7 juni 2009
Laatste video!
En het bleef nog lang onrustig in het uitgaansleven van Hillegom na de reunie van de (voor)laatste jongensklas van de St Jozefschool......
vrijdag 5 juni 2009
woensdag 3 juni 2009
video 21: meester (Marius) de Beer
Hoe zag meester (Marius) de Beer zijn eigen reputatie als leerkracht? Luister, huiver of herken de verklaring.
dinsdag 2 juni 2009
video 20: meester (Leo) Duwel en juffrouw (Elly) Vos-Beltman
Meester (Leo) Duwel maakte op zijn eerste werkdag (6-10-1966) grote indruk als afgezwaaide soldaat die in tanks had gereden en met een geweer had geschoten. Juffrouw (Elly) Vos-Beltman werd bij haar eerste kennismaking geconfronteerd met een klas waarin over de banken werd gelopen.
video 19: Wilfried Kocken
Dit gesprek met Wilfried Kocken is een schoolvoorbeeld hoe je NIET moet interviewen: niet goed voorbereid, noch goed luisteren, samenvatten, intepreteren en doorvragen. Toch geeft het een aardig beeld van Wilfried (hoop ik).
maandag 1 juni 2009
video 18: Hans Otte
Hans Otte, de magneet van 'onze jongensklas', vertelt over de magnetische werking van Hillegom en in het bijzonder de Jozefschool.
woensdag 27 mei 2009
video 17: John Lai
John Lai onthult! Wie at het meest tijdens het afscheidsetentje bij zijn ouders in het restaurant?
Maar ook: wie misdroeg zich het ergst? en hoe reageerden zijn ouders op ons gedrag?
maandag 25 mei 2009
video 16: Paul Broekhof
Paul Broekhof schrok zo erg van zijn stem op de schoolradio dat hij spontaan besloot niets te doen met zijn radiotalenten.
zaterdag 23 mei 2009
video 15: Ron van der Valk
Telefonisch is hij niet (meer) bereikbaar via het vaste net. TV signaal ontvangt hij per satelliet, maar hij is uiteindelijk opgespoord op zijn landgoed (5000 m2). Ron van der Valk vertelt over het goede leven als opa in Klazienaveen.
vrijdag 22 mei 2009
video 14: het Beinsdorptrio
Op de step van Beinsdorp naar Hillegom en weer terug en dat twee keer per dag. Walter Loogman, John van der Lans en Fred Mooijekind weten er (nog) alles van.
video 13: Eric Stroombergen
Eric Stroombergen heeft nog een rekening te vereffenen. Hoe loopt dat af?
video 12: Ronald van Wakeren en Wilfred Luschen
Het blijkt geen toeval dat Ronald van Wakeren en Wilfred Luschen naar het land van Bartje zijn verhuisd.
Video 11: Meester Van Sluis vertelt
Meester Van Sluis brengt Eric weer aan het lachen of is het andersom?
video 10: Eric Stroombergen stelt zich voor
Eric Stroombergen stelt zich voor en doet onderzoek naar de verschillende haardrachten.
woensdag 20 mei 2009
video 9: Charles Bijwaard
Het Mossennest en Sylvia Rijnbeek zijn de eerste associaties die Charles Bijwaard heeft met de Jozefschool.
video 8: Mario van Deursen
De rondleiding door Hillegom brengt Mario van Deursen weer bij het huis waar hij de eerste jaren van zijn leven heeft gesleten bij zijn oma, samen met zijn moeder en broer.
video 7: Gertjan de Haas
Gertjan de Haas verzamelde bij de reunie weer stukjes van de puzzle uit zijn jeugd, maar haalde ook weer veel herinneringen op over zijn veel te vroeg overleden moeder.
dinsdag 19 mei 2009
video 6: Peter Brouwer
Peter Brouwer wilde ondernemer worden, maar trad in de voetsporen van zijn vader als bankdirecteur.
zaterdag 16 mei 2009
video 5: Herman Poos
Herman Poos wordt geinterviewd door Hans Couzijn en vooral geplaagd door Frank van der Linden. Triogesprek tussen de organisatoren van de reunie.
video 4: Tony Bakker
Ik was zo onder de indruk van de komst van Sir Tony dat ik in alle consternatie de aanknop van de camera pas aandeed na het interview. Een gesprek zonder woorden met alleen een stralende Tony in beeld.
vrijdag 15 mei 2009
video 3: Hans Pouw
Hans Pouw bewaart goede herinneringen aan het spelen in de hooiberg bij Walter Loogman, maar Hans denkt Walter na 37 jaar niet meer te herkennen.
woensdag 13 mei 2009
Video 2: Frank van der Linden
Frank van der Linden vertelt honderduit (onder andere over zijn ervaringen met de kapper), maar leidt vooral de cameraman ook erg af... Excuses voor het instabiele beeld.
Video 1: Hans Couzijn
Hans Couzijn vertelt waar hij zich als organisator van de reunie op verheugt, vlak voor de hereniging met zijn klasgenoten en leerkrachten op de Jozefschool.
maandag 11 mei 2009
Video beeldverslag reunie 14 mei 2009
De komende weken zal dagelijks (zo ver mogelijk) een videoverslag worden gepubliceerd over onze reunie, te beginnen met een beeldverslag van alle foto's die zijn gemaakt. Reacties, aanvullingen, suggesties en opmerkingen blijven natuurlijk welkom.
Veel kijkplezier toegewenst.
zondag 10 mei 2009
Bedankt!
We hebben intens genoten van de reunie. Bedankt voor jullie komst en bijdragen. De komende dagen zullen alle mooie reacties, foto's, filmpjes en herinneringen worden verwerkt voor dit weblog. Als eerste herinnering aan deze prachtige dag alvast deze foto.
Met vriendelijke groet,
Frank, Hans en Herman
vrijdag 8 mei 2009
Presentielijst reunie
Met uitzondering van Ronald Prins hebben we van iedereen een teken van leven gekregen over de reunie van zaterdag 9 mei 2009. Tony Bakker vliegt er speciaal voor uit uit Engeland. Anderen waren noch per telefoon noch per mail bereikbaar, maar via via is iedereen opgespoord. Alle klasgenoten en leerkrachten verheugen zich op ons weerzien. Hierbij de presentatielijst.
Aanmeldingen: Frank van der Linden, Hans Couzijn, Herman Poos, Gertjan de Haas, Peter Mink, Tony Bakker, André Nelis, Wilfred Luschen, Mario van Deursen, Fred Mooijekind, John van der Lans, Jos Angevaare, Ronald van Wakeren, Kees Broekhof, Paul Broekhof, John Lai, Hans Pouw, Wilfried Kocken, Niels Koopman, Peter Brouwer, Frans Sassen, Charles Bijwaard, Eric Stroombergen, Walter Loogman, Cas Grannetia, Ron van der Valk, de heer Duwel, mevrouw Beltman-De Vos, de heer Van Sluis en de heer De Beer
Geen reactie: Ronald Prins
Onzeker: Hans Otte en Ruud Verhoeven.
Afzeggingen: Pieter Ruigrok, Jos van Rooden, Jan Schrama en Cock Zonneveld.
Vrijdag 8 mei 2009 (18.03 u)
Hé Herman,
Hier nog even ‘n berichtje van Cock Zonneveld,
Je raad het waarschijnlijk al, ik ben vanmiddag weer vertrokken
richting Italië dus ik ben er morgen helaas niet bij.
Doe iedereen de groeten van mij
En heel veel plezier.
Groetjes Cock,
P.S. Drink ook ’n biertje voor mij
Aanmeldingen: Frank van der Linden, Hans Couzijn, Herman Poos, Gertjan de Haas, Peter Mink, Tony Bakker, André Nelis, Wilfred Luschen, Mario van Deursen, Fred Mooijekind, John van der Lans, Jos Angevaare, Ronald van Wakeren, Kees Broekhof, Paul Broekhof, John Lai, Hans Pouw, Wilfried Kocken, Niels Koopman, Peter Brouwer, Frans Sassen, Charles Bijwaard, Eric Stroombergen, Walter Loogman, Cas Grannetia, Ron van der Valk, de heer Duwel, mevrouw Beltman-De Vos, de heer Van Sluis en de heer De Beer
Geen reactie: Ronald Prins
Onzeker: Hans Otte en Ruud Verhoeven.
Afzeggingen: Pieter Ruigrok, Jos van Rooden, Jan Schrama en Cock Zonneveld.
Vrijdag 8 mei 2009 (18.03 u)
Hé Herman,
Hier nog even ‘n berichtje van Cock Zonneveld,
Je raad het waarschijnlijk al, ik ben vanmiddag weer vertrokken
richting Italië dus ik ben er morgen helaas niet bij.
Doe iedereen de groeten van mij
En heel veel plezier.
Groetjes Cock,
P.S. Drink ook ’n biertje voor mij
John: van exotisch leerling naar kosmopoliet
Beste heren van de Jozefschool,
Een korte voorgeschiedenis
Geboren in Sorong West-Nieuw-Guinea 1959. Tijdens de oorlog tussen Indonesië en Nederland moesten we het land uit (1962). We kwamen uiteindelijk in Macau-Hong Kong terecht. Een vredige kleuterschool in Macau gehad en een begin van de lagere school in Hong Kong. Door het programma van voormalig voorzitter Mao Ze Dong was er veel onrust in het land. Mijn ouders besloten hun kroost in veiliger wateren te brengen in Nederland.
De aankomst in Hillegom
Geen tralies voor de ramen, de achterdeur staat open voor vrienden. We werden aangemeld voor de school. Lie en Lai. Zoals Kees het zegt, we waren een onlosmakelijk koppel. We werden als een exotisch paar ontvangen op het schoolplein.
Zo zien Chinezen er dus uit. Al gauw werden we geaccepteerd en rondgeleid door de Bollenstreek op de fiets. Ik had nog geen fiets maar dat werd snel getoverd door Fred.
Gezamenlijk hebben we de bollen gezien en ik werd ingewijd. Hillegom was een openbaring na de exodus.
De tijd in Hillegom
Tussen de jongens op de banken in de rechtervleugel van de Jozefkapel en de lessen waar ik Nederlands begon te leren, begon mijn 2e deel van mijn leven. Ik werd gedoopt door Kapelaan Harding en diende de zondagmist samen met Hans Otte.
Basketbal treedt aan. Samen met Jos, Hans, Jos, Jan, Paul, Kees, Charles en …..?
De Fioretti tijd
Ik werd ingeschreven op het Fioretti college in Lisse. Ontmoette veel oude klasgenoten. Basketbal werd een belangrijk deel van mijn leven. Spelen, trainen en douchen. Met de Passie die ik had voor wiskunde en tekenen, heb ik mij ingeschreven aan de TU-Delft voor architectuur.
De tijd in Delft
Na mijn Bachelor tijd en stage in Singapore heb ik mijn huidige vrouw in een rondreis leren kennen in China. Jan was een reisgenoot en een grote beer tussen de kleine Chinese meisjes. Moeste veel bukken voor de deuren van 1.70 m. Terug in Nederland (1985) begon mijn derde milestone in mijn leven. Caecilia werd geboren en ik deed de masters in Delft. Na een bezoek aan Duitsland bij vrienden bleek dat er zowel voor mij als mijn vrouw veel werk in Duitsland was.
Duitsland
Veel werk en de Duitsers bewonderen mijn liberale stijl van aanpakken. Veel overwerken en doelgericht. Wij wonen ondertussen alweer 17 jaar in Altdorf Landshut Bayern Duitsland. Voor diverse bureaus gewerkt en uiteindelijk Atelier2 Germany opgericht. De laatste jaren veel in Shanghai, Hong Kong, Malaeisie en Singapore gezeten als Consulting Architect.
Hillegom
Door de ouderdom en ziektes van mijn ouders was ik vaker in Nederland. Mijn oude prof heeft mij daarnaast gevraagd een paar uren les te geven aan de TU. Ondertussen gaat de therapie voor de kanker van mijn vader zeer goed en ik wacht af.
Van het een komt het ander en ik krijg meer studenten in Nederland. Ik woon afwisselend in Hillegom en Duitsland.
Zie jullie graag op de 9e mei.
John
Een korte voorgeschiedenis
Geboren in Sorong West-Nieuw-Guinea 1959. Tijdens de oorlog tussen Indonesië en Nederland moesten we het land uit (1962). We kwamen uiteindelijk in Macau-Hong Kong terecht. Een vredige kleuterschool in Macau gehad en een begin van de lagere school in Hong Kong. Door het programma van voormalig voorzitter Mao Ze Dong was er veel onrust in het land. Mijn ouders besloten hun kroost in veiliger wateren te brengen in Nederland.
De aankomst in Hillegom
Geen tralies voor de ramen, de achterdeur staat open voor vrienden. We werden aangemeld voor de school. Lie en Lai. Zoals Kees het zegt, we waren een onlosmakelijk koppel. We werden als een exotisch paar ontvangen op het schoolplein.
Zo zien Chinezen er dus uit. Al gauw werden we geaccepteerd en rondgeleid door de Bollenstreek op de fiets. Ik had nog geen fiets maar dat werd snel getoverd door Fred.
Gezamenlijk hebben we de bollen gezien en ik werd ingewijd. Hillegom was een openbaring na de exodus.
De tijd in Hillegom
Tussen de jongens op de banken in de rechtervleugel van de Jozefkapel en de lessen waar ik Nederlands begon te leren, begon mijn 2e deel van mijn leven. Ik werd gedoopt door Kapelaan Harding en diende de zondagmist samen met Hans Otte.
Basketbal treedt aan. Samen met Jos, Hans, Jos, Jan, Paul, Kees, Charles en …..?
De Fioretti tijd
Ik werd ingeschreven op het Fioretti college in Lisse. Ontmoette veel oude klasgenoten. Basketbal werd een belangrijk deel van mijn leven. Spelen, trainen en douchen. Met de Passie die ik had voor wiskunde en tekenen, heb ik mij ingeschreven aan de TU-Delft voor architectuur.
De tijd in Delft
Na mijn Bachelor tijd en stage in Singapore heb ik mijn huidige vrouw in een rondreis leren kennen in China. Jan was een reisgenoot en een grote beer tussen de kleine Chinese meisjes. Moeste veel bukken voor de deuren van 1.70 m. Terug in Nederland (1985) begon mijn derde milestone in mijn leven. Caecilia werd geboren en ik deed de masters in Delft. Na een bezoek aan Duitsland bij vrienden bleek dat er zowel voor mij als mijn vrouw veel werk in Duitsland was.
Duitsland
Veel werk en de Duitsers bewonderen mijn liberale stijl van aanpakken. Veel overwerken en doelgericht. Wij wonen ondertussen alweer 17 jaar in Altdorf Landshut Bayern Duitsland. Voor diverse bureaus gewerkt en uiteindelijk Atelier2 Germany opgericht. De laatste jaren veel in Shanghai, Hong Kong, Malaeisie en Singapore gezeten als Consulting Architect.
Hillegom
Door de ouderdom en ziektes van mijn ouders was ik vaker in Nederland. Mijn oude prof heeft mij daarnaast gevraagd een paar uren les te geven aan de TU. Ondertussen gaat de therapie voor de kanker van mijn vader zeer goed en ik wacht af.
Van het een komt het ander en ik krijg meer studenten in Nederland. Ik woon afwisselend in Hillegom en Duitsland.
Zie jullie graag op de 9e mei.
John
dinsdag 5 mei 2009
Hiero Hans Otte over ai die Jozefschool
Mijn oudste herinnering aan de Jozefschool is dat ik als ventje van amper een paar turven hoog met mijn oudere broer Tommie en buurjongen Sjakie vanuit de Elsbroek naar school liep, nagezwaaid door mijn moeder. Via de Elsbroekerlaan, langs de schuur van Stassen, de hoek om bij de stoplichten aan de Leidsestraat. Daarna langs Willemse, de boerderij van Kares, café De Lord, zaadhandel Edelkerna en het huis van Witteman uiteindelijk langs de Jozefkerk.
Nu ik dit zo schrijf realiseer ik mij dat hiervan alleen de Jozefkerk er nog staat, en zelfs dat waarschijnlijk niet lang meer. Op mijn nog jeugdige leeftijd van 49 jaar ben ik al aangewezen op louter herinneringen om het oude Hillegom voor de geest te kunnen halen. Zoals mijn vader nog kan vertellen overvaren op de Oude Beek, en het werk in de beurtschepen in de haven. En mijn opa zelfs nog schijnt te hebben meegemaakt dat de Veenenburgerlaan, nu bijna een dijk, door een duinvallei liep.
De Jozefschool was de frêle juffrouw Beelen, die ons het woordje ‘ei’ in het ABN wilde laten uitspreken, maar niet één eersteklasser die daarin slaagde. Allemaal dachten we dat we het goed zeiden, maar een ‘ai’ is toch echt geen ei. Het ‘hiero’en ‘daaro’ heeft ze er trouwens wel uitgekregen. Daarna juffrouw De Vos, meester De Wit, Duwel, De Beer, Versluis en natuurlijk Van de Hazekamp. Allemaal hebben ze onuitwisbaar hun sporen in mijn bestaan gezet.
Duwel vertelde over de tanks in de straten van Praag nadat de Russen de Praagse Lente de kop hadden ingedrukt. De Beer heeft ’t Kofschip in ons kop geprent, dat is er ook nooit meer uitgegaan. Van Sluis mochten we kikkervisjes gaan zoekenvoor biologieles. Waar anders dan in het oude zwembad? En Van de Hazekamp… ja,daar kan ik nog om janken; streng maar rechtvaardig en veel te vroeg gestorven.
Maar natuurlijk is het ook de klas, ónze jongensklas, waar mijn gedachten blijven steken. Ik hoor en zie iedereen weer voor me. Eric Stroombergen met zijn korte, kromme pootjes. Mijn neef Frans Sassen met zijn schrille, hoge stem, de tweeling Paul en Kees Broekhof, Jan Schrama, Niels Koopman, de meesten jongens met beginnende interesse in het andere geslacht. Je moest er wel wat moeite voor doen om daarmee in contact te komen. Je kon door de pastoorstuin naar het Mossenest, maar je kon ook lid worden van het jeugdkoor van mevrouw De Groot. Want daar zat Sylvia Rijnbeek ook op, om niet het minste voorbeeld te noemen.
Wij moeten een bijzondere klas zijn geweest want zo’n beetje de helft bleef in elkaars buurt op het Fioretti College. En de anderen zagen we ook nog wel op het basketballveld bij de Technische School, of bij SDO in de zaal. Na Fio was ik niet de enige Jozefscholier op de School voor de Journalistiek in Utrecht: André Nelis en Herman Poos gingen ook de journalistiek in. Naast een aantal andere Hillegommers, trouwens. En André heb ik daarna ook weer de hand geschud bij de KRO.
Zelf ben ik via Veronica, RTL en SBS nu bij TV West en de Wereldomroep beland. Van de 28 jaar in de – voornamelijk Gooise - journalistiek heb ik de helft van de tijdin de Haagse politiek gezeten. Maar nooit heb ik, afgezien van mijn studietijd,Hillegom verlaten. Al 22 jaar ben ik getrouwd met Jeannette Boerop met wie ik aan de Albert Verweijlaan, een paar honderd meter van mijn geboorteplek aan de Sportlaan, drie zoons kreeg: Martijn (22), Casper (20) en Jeroen (19). Zij zijn niet naar de Jozefschool gegaan maar naar de Giraf, waar de leerkrachten overigens ook alweer zo’n 25 jaar lesgaven toen ons kroost bij hen in de klas kwam.
Maar geen van hen was een Beelen, een De Vos, De Wit, Duwel, De Beer, Versluis of laat staan een Van de Hazekamp. Mijn kinderen hebben veel gemist.
Hans Otte
zondag 3 mei 2009
Mario slaat de volgende brug naar Portugal...
Wat leuk dat op 9 mei a.s. weer een reünie wordt gehouden! Top dat Hans, Frank en Herman het initiatief hebben genomen en dank voor al het werk en de tijd welke jullie inmiddels hebben moeten investeren!Mijn lagere schoolleven op de St. Jozefschool heb ik zeker als plezierig ervaren en ik heb hier dan ook nog steeds hele goede herinneringen aan. Ik ben dan ook zeer benieuwd hoe het iedereen is verlopen sindsdien.
Na de St. Jozefschool heb ik op het Fioretti College in Lisse, Atheneum A gedaan en, zoals een aantal van jullie misschien nog wel weten en later zeker wel tot mijn spijt, het Atheneum niet afgemaakt. Als gevolg hiervan heb ik de daaropvolgende tien jaar allerlei opleidingen in de avonduren gedaan, waaronder PD, MBA, SPD, automatiseringsopleidingen en zelfs, in een wilde opwelling, het diploma café- en restaurantbedrijf behaald. Ik ben overigens geen café of restaurant begonnen, maar het was wel een leuke opleiding.
Na het Fioretti College ben ik eerst een paar jaar aan de slag gegaan als tandtechnicus (kronen en bruggen maken) in Haarlem. Dat ging toendertijd nog heel makkelijk. De maandag volgend op de week dat ik het Fioretti College verlaten had, liep ik tandtechnisch laboratorium Geuzebroek binnen met de vraag of ik daar niet aan de slag kon. Dat vonden ze wel een goed idee en de dag daarop zat ik al gebitsafdrukken te vullen met gips. Deze afdruk was natuurlijk de basis voor de nog te boetseren kroon. Vervolgens leerde ik kronen en bruggen maken.
Na een paar jaar had ik dat wel gezien en besloot ik dat het tijd was voor het "echte" werk…: surséance van betaling en faillissement aanvragen van bedrijven welke niet aan hun betalingsverplichtingen jegens het toenmalige SFB konden voldoen. Veel van geleerd maar het was niet genoeg, een carrière als administratief inspecteur volgde. Inherent aan deze carrière move was het verhuizen naar het midden van het land. In de regio Utrecht bezocht ik bouwbedrijven om de financiële administratie, en dan met name de loonadministratie, te controleren. Ook heb ik mij een aantal jaren bezig gehouden met het aansprakelijk stellen van bedrijven en bestuurders van bedrijven ingevolge de Wet Ketenaansprakelijkheid en Wet Bestuurdersaansprakelijkheid. Na 15 jaar dit gedaan te hebben, wilde ik wat anders.
Ik heb altijd al een sterke affiniteit met automatisering gehad en dus solliciteerde ik bij de ICT afdeling van het SFB. Na een aantal testen gedaan te hebben mocht ik een fulltime opleiding van zo'n 4 maanden volgen bij Cap Gemini. Hier werd ik opgeleid tot COBOL programmeur. Na een jaar voor de automatiseringsafdeling van het SFB gewerkt te hebben, maakte ik de overstap naar ABN AMRO. Maar eerst namens ABN AMRO weer 3 maanden fulltime in opleiding bij Cap Gemini, alwaar ik ook de ins en outs van het IBM mainframe leerde kennen. Toen aan de slag op de ICT afdeling van ABN AMRO. Daar werkte ik mee aan het onderhoud en de nieuwbouw van het effectensysteem. Dit heb ik vijf jaar gedaan en in 2005 heb ik de overstap gemaakt naar SAP. SAP is een software pakket voor met name de grotere bedrijven. Met de standaard software van SAP kunnen in principe alle bedrijfsprocessen geautomatiseerd worden, zoals de financiële administratie, logistieke processen, payroll, banking, en ga zo maar door....
Ik ben nu werkzaam als consultant SAP Financial & Control via RedBlue IT Professionals B.V. te Hoofddorp. Ik word door RedBlue gedetacheerd aan allerlei opdrachtgevers. Zo heb ik voor de volgende opdrachtgevers inmiddels gewerkt als SAP consultant: KLPD, Unilever, BPF Bouwinvest, Tommy Hilfiger, Group SOXA Office van ABN AMRO, SAP Nederland en diverse opdrachtgevers van Ordina. Op dit moment werk ik al weer een half jaar voor opdrachtgever Parnassia Bavo Groep in Den Haag. Bij Parnassia zit ik naar verwachting tot eind juni dit jaar. Ben benieuwd wat de volgende opdracht zal worden!
Tot zoverre mijn werkzame leven. In mijn privé leven ben ik gelukkig getrouwd met Sandra en heb ik inmiddels vier kinderen: Lisette (27), Niels (21), Marissa (10) en Julian (7). We wonen met heel veel plezier in Amsterdam in de gezellige Maasstraat (Rivierenbuurt). Dit jaar gaan we weer voor drie weken naar ons favoriete vakantieland Portugal. Ik volg inmiddels een cursus Portugees om me beter verstaanbaar te kunnen maken in Portugal maar ook als ik bij mijn Portugese schoonmoeder in Amsterdam op bezoek ga. Op de langere termijn hopen we een tweede huisje in Portugal te kunnen laten bouwen.
Muziek is nog steeds mijn hobby alhoewel ik er eigenlijk meer tijd aan zou willen besteden. Ik heb de piano inmiddels omgeruild voor een drumstel.
Tot 9 mei a.s.!
Mario van Deursen
Cock: met de vlam in de pan door Europa
Ja, vertel eens wat over de lagere school zo werd mij gevraagd. Ik heb daar niet zoveel van meegekregen. Kan mij er weinig van herinneren. Ik vond school ook geen leuke hobby. Was liever bezig met vrachtwagens bouwen en rommelen in de garage van mijn vader.
Vrachtwagens waren toen al mijn grote hobby. En wat Kees Broekhof zich al afvroeg: ik ben uiteraard vrachtwagenchauffeur geworden. Al 32 jaar ben ik internationaal chauffeur; eerst bij Van der Kwaak Transport en na de overname bij Jan de Rijk.
Vrachtwagens waren toen al mijn grote hobby. En wat Kees Broekhof zich al afvroeg: ik ben uiteraard vrachtwagenchauffeur geworden. Al 32 jaar ben ik internationaal chauffeur; eerst bij Van der Kwaak Transport en na de overname bij Jan de Rijk.
Hoofdzakelijk rijd ik naar Italië met bloemen en planten, maar ook de rest van Europa heb ik regelmatig gezien. Dat brengt met zich mee dat ik heel erg veel van huis ben; vaak 14 dagen achter elkaar.
De tijd dat ik wel thuis ben, besteed ik zo veel mogelijk aan mijn gezin. Ik heb een zoon (22) en een dochter (20) en ben inmiddels bijna 28 jaar getrouwd. Verder hebben ik twee honden en vissen.
De reünie vind ik hartstikke leuk om weer mee te maken. Of ik aanwezig ben, zal er om hangen. 9 Mei is de dag voor Moederdag en je begrijpt het al dan ben ik meestal niet in Nederland.
Nou, mannen hopelijk tot ziens op 9 mei
Cock Zonneveld
De reünie vind ik hartstikke leuk om weer mee te maken. Of ik aanwezig ben, zal er om hangen. 9 Mei is de dag voor Moederdag en je begrijpt het al dan ben ik meestal niet in Nederland.
Nou, mannen hopelijk tot ziens op 9 mei
Cock Zonneveld
woensdag 29 april 2009
Ronald: van muskusratvanger tot restaurateur van het Rijksmuseum
De lagere school, de eerste paar klassen ‘s ochtends met je step de Elsbroekerlaan af en dan rechtsaf langs Stassen en café ”De Lord”, even verderop werd graan gelost…. Later werd de step ingeruild voor een fietsje. Was het niet zo dat je naar mate je ….. ook van links naar rechts in het fietsenhok verplaatste?
De reünie was een reden eens te kijken wat je nog aan beeldmateriaal hebt om herinneringen op te halen. Je gaat bij je ouders te raden en dan blijkt de oogst toch erg mager.
Momenten die bij je op komen zijn de verjaardagen van Paul en Kees Broekhof op de Wilhelminalaan. En was het niet Rene van Kruizen die op het speelplein tot orde werd geroepen door één van de “meesters” waarbij hij al rondslingerend tot de orde werd geroepen?
De tijd is voorbij gevlogen, en wat ben je gaan doen na die periode met alleen jongens achter dat ijzeren hek en met het achterlaten van datzelfde ijzeren hek de wereld langzaam aan voor je werd geopend?
De CITO toets gaf Havo niveau aan. Het doorlopen van de Havo op het Fioretti college duurde voor mij zes jaar. Na de Havo werd het tijd om keuzes te maken voor je toekomst. Hoe oud ben je dan, 17? Ik wist het toen echt nog niet, het studententype was ik niet. D’Witte Lelie in Amsterdam heb ik een half jaartje geprobeerd -aardrijkskunde en biologie, toen ik les moest geven, ben ik snel afgehaakt. Diverse baantjes gehad, eigenlijk opgepakt wat er op je pad kwam: betonstorten in de nieuwbouw te Hoofddorp, keukenhulp in Keukenhof ach noem ze maar op. Er komt net vandaag een overzicht binnen van de Stichting Bedrijfspensioenfonds voor Landbouw, waarschijnlijk uit mijn tijd als muskusrattenvanger in Drenthe, zo zal ik er nog wel een paar pensioentjes hebben opgebouwd. Tussendoor, het was 1980, militaire dienst.
In 1986 kwam ik tot het besef dat er iets moest gaan gebeuren wilde ik lijn in mijn toekomst krijgen.
Ik nam mij voor timmerman te worden. Restauratie leek mij wel wat. Toentertijd startte op de IJmond MTS in Santpoort Noord een opleiding die in Nederland een eerste in zijn soort was: restauratietechniek in combinatie met een bouwkunde opleiding. Ging je volgens de letter van de wet na wat de criteria waren waaraan je moest voldoen om die opleiding te kunnen volgen dan maakte ik geen kans. Mijn HAVO diploma bestond uit een dusdanig vakkenpakket dat alles behalve de gevraagde exacte vakken bevatte. Mijn leeftijd gaf echter de doorslag, ik mocht de opleiding volgen.
In mijn stage periode kwam ik in contact met mijn huidige werkgever, een architectenbureau uit Amersfoort. Ik werd gevraagd mijn stage af te ronden als bouwkundig tekenaar op een nieuwe klus in Amsterdam wat toen net aanving. Ik woonde in Drenthe. Toen ik inging op het aanbod ging ik uit van een klus van een paar jaar….Ik zit inmiddels twintig jaar bij dit architectenbureau en ben bijna niet meer uit Amsterdam weggeweest . Sinds 2001 ben ik als projectleider betrokken bij de restauratie van het Rijksmuseum waar ik zitting heb in het ontwerpteam en waarbij ik namens ons bureau de verantwoording heb voor de restauratietechnische kant van dit project.
Timmerman ben ik nooit geworden. Ik woon nog steeds in Drenthe ben getrouwd en heb een dochter van al weer 17. Ik zie jullie allen op 9 mei a.s.
Ronald van Wakeren
De reünie was een reden eens te kijken wat je nog aan beeldmateriaal hebt om herinneringen op te halen. Je gaat bij je ouders te raden en dan blijkt de oogst toch erg mager.
Momenten die bij je op komen zijn de verjaardagen van Paul en Kees Broekhof op de Wilhelminalaan. En was het niet Rene van Kruizen die op het speelplein tot orde werd geroepen door één van de “meesters” waarbij hij al rondslingerend tot de orde werd geroepen?
De tijd is voorbij gevlogen, en wat ben je gaan doen na die periode met alleen jongens achter dat ijzeren hek en met het achterlaten van datzelfde ijzeren hek de wereld langzaam aan voor je werd geopend?
De CITO toets gaf Havo niveau aan. Het doorlopen van de Havo op het Fioretti college duurde voor mij zes jaar. Na de Havo werd het tijd om keuzes te maken voor je toekomst. Hoe oud ben je dan, 17? Ik wist het toen echt nog niet, het studententype was ik niet. D’Witte Lelie in Amsterdam heb ik een half jaartje geprobeerd -aardrijkskunde en biologie, toen ik les moest geven, ben ik snel afgehaakt. Diverse baantjes gehad, eigenlijk opgepakt wat er op je pad kwam: betonstorten in de nieuwbouw te Hoofddorp, keukenhulp in Keukenhof ach noem ze maar op. Er komt net vandaag een overzicht binnen van de Stichting Bedrijfspensioenfonds voor Landbouw, waarschijnlijk uit mijn tijd als muskusrattenvanger in Drenthe, zo zal ik er nog wel een paar pensioentjes hebben opgebouwd. Tussendoor, het was 1980, militaire dienst.
In 1986 kwam ik tot het besef dat er iets moest gaan gebeuren wilde ik lijn in mijn toekomst krijgen.
Ik nam mij voor timmerman te worden. Restauratie leek mij wel wat. Toentertijd startte op de IJmond MTS in Santpoort Noord een opleiding die in Nederland een eerste in zijn soort was: restauratietechniek in combinatie met een bouwkunde opleiding. Ging je volgens de letter van de wet na wat de criteria waren waaraan je moest voldoen om die opleiding te kunnen volgen dan maakte ik geen kans. Mijn HAVO diploma bestond uit een dusdanig vakkenpakket dat alles behalve de gevraagde exacte vakken bevatte. Mijn leeftijd gaf echter de doorslag, ik mocht de opleiding volgen.
In mijn stage periode kwam ik in contact met mijn huidige werkgever, een architectenbureau uit Amersfoort. Ik werd gevraagd mijn stage af te ronden als bouwkundig tekenaar op een nieuwe klus in Amsterdam wat toen net aanving. Ik woonde in Drenthe. Toen ik inging op het aanbod ging ik uit van een klus van een paar jaar….Ik zit inmiddels twintig jaar bij dit architectenbureau en ben bijna niet meer uit Amsterdam weggeweest . Sinds 2001 ben ik als projectleider betrokken bij de restauratie van het Rijksmuseum waar ik zitting heb in het ontwerpteam en waarbij ik namens ons bureau de verantwoording heb voor de restauratietechnische kant van dit project.
Timmerman ben ik nooit geworden. Ik woon nog steeds in Drenthe ben getrouwd en heb een dochter van al weer 17. Ik zie jullie allen op 9 mei a.s.
Ronald van Wakeren
dinsdag 28 april 2009
Uit het plakboek van Fred
Ik heb nog twee foto’s van de scouting kunnen vinden uit 1969 waar enkele klasgenoten op staan. Onder wie Niels Koopman, Andre Nelis, Walter Loogman, John van der Lans. Een is op de Domtoren genomen. Ik weet dat er toen ook een duivenei naar beneden is gegooid.
De ander is op de hei genomen. Als ik het goed heb in de buurt van Zeist.
De ander is op de hei genomen. Als ik het goed heb in de buurt van Zeist.
Fred Mooijekind
“Vol op in de energie”
Hallo mannen (klasgenoten),
Regelmatig kijk ik naar het programma van Rob Kamphues en dan denk ik: Toch wel leuk zo’n reünie.
Ik was daarom blij verrast toen ik een aantal weken terug een e-mail van Herman Poos ontving met de vraag of ik de echte Fred Mooijekind van de St. Jozefschool van de periode 1966 tot 1972 ben.
Dat is inderdaad zo. Na dat positieve antwoord kreeg ik de vraag wat mijn herinneringen zijn aan de tijd op de Jozef jongensschool en daar buiten.
Ik heb genoeg herinneringen:
Zoals John van der Lans al schetste in zijn verhaal moesten wij 2 keer per dag met de step (later op de fiets) van Beinsdorp naar Hillegom en weer terug. Op deze “reizen” maakten wij nog wel eens wat mee. Bijvoorbeeld: het dempen van de haven aan Jonkheer Mockkade; lekker door het net gestorte zand lopen en uiteraard wegzakken, met als gevolg een nat pak.
Verder weet ik nog dat ik een keer een slang van een trailer van Cementbouw heb los getrokken, waarop John een hoeveelheid motorolie van de compressor over zich heen kreeg.
Niet alle namen van de juffrouwen en meesters ken ik meer, maar mevrouw Van Beelen komt wel gelijk in mij op. En uiteraard ook die van meester Duwel .
In de tweede klas werd gevraagd of er jongens waren die misdienaar wilden worden. Dat leek mij wel wat. Evenals de daaraan gekoppelde misdienaarreisjes naar Bosbad Hoeven. De reisjes waren leuk. Van kapelaan Harding kregen wij dan een gulden zakgeld. Maar ook de extra vrije dag van school was uiteraard meegenomen.
In de vierde klas kregen wij een tijdelijke juffrouw. Haar naam weet ik niet meer, maar zij was wel modern. Voor een tekenles gingen we naar de tuin achter de Jozefkerk. Volgens mij was dit nog niet eerder voorgekomen dat wij voor een les naar buiten mochten. Meester Van Sluis reed volgens mij in die tijd in een Fiat. Regelmatig opperde ik dat hij een Mercedes moest nemen, want een Fiat vond ik geen echte auto. Ik ben benieuwd of hij mijn “wijze raad” later nog heeft opgevolgd?
Mijn lagere schooltijd werd voor mij wel overschaduwd door het veel te vroeg overlijden van mijn moeder en vader toen ik respectievelijk 6 en 7 jaar oud was. Sommigen zullen dit misschien nog weten.
Tijdens de periode op de Jozefschool waren John van der Lans en Joop van Roode de vrienden waar ik de meeste tijd in Beinsdorp mee doorbracht. Op zondagmiddag met John en Joop met de door Joops vader en broer (volgens mij heette hij Piet) zelfgemaakte zeil/roeiboot “Pluis” varen naar de haven van Hillegom en uiteraard haalde ik daar ook weer een nat pak. En met z’n allen vissen op de steiger bij van Engelen in Beinsdorp.
Bij velen lees ik de belangstelling voor meisjes op de lagere school. Maar tegenstelling tot de anderen had ik in die periode nog niet zo’n interesse in meisjes. Dit is later wel goed gekomen.
Mijn studieresultaten waren in die tijd niet zo verschrikkelijk goed. Er stond regelmatig in mijn rapport: “Fred bemoeit zich teveel met andere, hij kan veel beter”. De 6e klas heb ik helaas niet af kunnen maken in Hillegom. In Noordwijk heb ik op de Christus koningschool de school afgerond.
Daarna ben ik naar de KTS in Voorhout gegaan en heb in 1976 het diploma metaal bewerken gehaald, gevolgd door de opleiding werktuigbouwkunde MSG in Leiden.
In 1981 ben ik na mijn stageperiode gaan werken bij de Gemeente Bedrijven Noordwijk. Eerst in de montage. Later als werkvoorbereider. Daarna volgende nog vele andere functies. Ik ben niet een echte Job hopper, maar bepaalde banen kwamen bij mij gewoon op het pad. De studie heb ik tijdens mijn werk gelijk opgepakt. Immers de techniek staat niet stil en zoals het gezegde luidt: “stilstand is achteruitgang”.
Op het ogenblik ben ik werkzaam als Projectmanager bij Liander het netwerkbedrijf van voorheen Nuon. Mijn huidige werkzaamheden bestaan uit het verbeteren van verschillende in- en externe processen en als werkgroeplid bij de implementatie van een nieuw workflow management systeem in de Aanlegorganisatie. Ook het begeleiden van enkele nieuwe medewerkers behoort tot mijn werk. Dat doe ik met veel plezier.
In 1980 heb ik mijn vrouw Jolanda leren kennen, inmiddels zijn we ruim 26 jaar getouwd en hebben twee zoons: Dennis en Wesley (24 en 22 jaar). De oudste zoon woont samen met zijn vriendin in hun prachtige verbouwde huis in Noordwijk, wat wij grotendeels zelf in avonduren en weekends hebben opgeknapt.
In mijn vrije tijd mag ik graag op mijn racefiets of mountainbike stappen. Jaarlijks breng ik met vrienden een weekje in het buitenland door, om daar soms wat bergjes te pakken zoals de Mont Ventoux, Col du Galibier, l’ Alpe d’ Huez, le Bérarde. Afgelopen zomer was de Mont Aigoual, bij de kenners misschien wel bekend uit het boek “de Renner” van Tim Krabbe, aan de beurt. Dit jaar gaan we rijden in de buurt van Largentiere, in de Ardéche.
Maar voor tijd hebben wij eerst nog onze reünie en wil ik jullie allemaal graag weer zien.
Groeten en tot 9 mei,
Fred Mooijekind
Regelmatig kijk ik naar het programma van Rob Kamphues en dan denk ik: Toch wel leuk zo’n reünie.
Ik was daarom blij verrast toen ik een aantal weken terug een e-mail van Herman Poos ontving met de vraag of ik de echte Fred Mooijekind van de St. Jozefschool van de periode 1966 tot 1972 ben.
Dat is inderdaad zo. Na dat positieve antwoord kreeg ik de vraag wat mijn herinneringen zijn aan de tijd op de Jozef jongensschool en daar buiten.
Ik heb genoeg herinneringen:
Zoals John van der Lans al schetste in zijn verhaal moesten wij 2 keer per dag met de step (later op de fiets) van Beinsdorp naar Hillegom en weer terug. Op deze “reizen” maakten wij nog wel eens wat mee. Bijvoorbeeld: het dempen van de haven aan Jonkheer Mockkade; lekker door het net gestorte zand lopen en uiteraard wegzakken, met als gevolg een nat pak.
Verder weet ik nog dat ik een keer een slang van een trailer van Cementbouw heb los getrokken, waarop John een hoeveelheid motorolie van de compressor over zich heen kreeg.
Niet alle namen van de juffrouwen en meesters ken ik meer, maar mevrouw Van Beelen komt wel gelijk in mij op. En uiteraard ook die van meester Duwel .
In de tweede klas werd gevraagd of er jongens waren die misdienaar wilden worden. Dat leek mij wel wat. Evenals de daaraan gekoppelde misdienaarreisjes naar Bosbad Hoeven. De reisjes waren leuk. Van kapelaan Harding kregen wij dan een gulden zakgeld. Maar ook de extra vrije dag van school was uiteraard meegenomen.
In de vierde klas kregen wij een tijdelijke juffrouw. Haar naam weet ik niet meer, maar zij was wel modern. Voor een tekenles gingen we naar de tuin achter de Jozefkerk. Volgens mij was dit nog niet eerder voorgekomen dat wij voor een les naar buiten mochten. Meester Van Sluis reed volgens mij in die tijd in een Fiat. Regelmatig opperde ik dat hij een Mercedes moest nemen, want een Fiat vond ik geen echte auto. Ik ben benieuwd of hij mijn “wijze raad” later nog heeft opgevolgd?
Mijn lagere schooltijd werd voor mij wel overschaduwd door het veel te vroeg overlijden van mijn moeder en vader toen ik respectievelijk 6 en 7 jaar oud was. Sommigen zullen dit misschien nog weten.
Tijdens de periode op de Jozefschool waren John van der Lans en Joop van Roode de vrienden waar ik de meeste tijd in Beinsdorp mee doorbracht. Op zondagmiddag met John en Joop met de door Joops vader en broer (volgens mij heette hij Piet) zelfgemaakte zeil/roeiboot “Pluis” varen naar de haven van Hillegom en uiteraard haalde ik daar ook weer een nat pak. En met z’n allen vissen op de steiger bij van Engelen in Beinsdorp.
Bij velen lees ik de belangstelling voor meisjes op de lagere school. Maar tegenstelling tot de anderen had ik in die periode nog niet zo’n interesse in meisjes. Dit is later wel goed gekomen.
Mijn studieresultaten waren in die tijd niet zo verschrikkelijk goed. Er stond regelmatig in mijn rapport: “Fred bemoeit zich teveel met andere, hij kan veel beter”. De 6e klas heb ik helaas niet af kunnen maken in Hillegom. In Noordwijk heb ik op de Christus koningschool de school afgerond.
Daarna ben ik naar de KTS in Voorhout gegaan en heb in 1976 het diploma metaal bewerken gehaald, gevolgd door de opleiding werktuigbouwkunde MSG in Leiden.
In 1981 ben ik na mijn stageperiode gaan werken bij de Gemeente Bedrijven Noordwijk. Eerst in de montage. Later als werkvoorbereider. Daarna volgende nog vele andere functies. Ik ben niet een echte Job hopper, maar bepaalde banen kwamen bij mij gewoon op het pad. De studie heb ik tijdens mijn werk gelijk opgepakt. Immers de techniek staat niet stil en zoals het gezegde luidt: “stilstand is achteruitgang”.
Op het ogenblik ben ik werkzaam als Projectmanager bij Liander het netwerkbedrijf van voorheen Nuon. Mijn huidige werkzaamheden bestaan uit het verbeteren van verschillende in- en externe processen en als werkgroeplid bij de implementatie van een nieuw workflow management systeem in de Aanlegorganisatie. Ook het begeleiden van enkele nieuwe medewerkers behoort tot mijn werk. Dat doe ik met veel plezier.
In 1980 heb ik mijn vrouw Jolanda leren kennen, inmiddels zijn we ruim 26 jaar getouwd en hebben twee zoons: Dennis en Wesley (24 en 22 jaar). De oudste zoon woont samen met zijn vriendin in hun prachtige verbouwde huis in Noordwijk, wat wij grotendeels zelf in avonduren en weekends hebben opgeknapt.
In mijn vrije tijd mag ik graag op mijn racefiets of mountainbike stappen. Jaarlijks breng ik met vrienden een weekje in het buitenland door, om daar soms wat bergjes te pakken zoals de Mont Ventoux, Col du Galibier, l’ Alpe d’ Huez, le Bérarde. Afgelopen zomer was de Mont Aigoual, bij de kenners misschien wel bekend uit het boek “de Renner” van Tim Krabbe, aan de beurt. Dit jaar gaan we rijden in de buurt van Largentiere, in de Ardéche.
Maar voor tijd hebben wij eerst nog onze reünie en wil ik jullie allemaal graag weer zien.
Groeten en tot 9 mei,
Fred Mooijekind
dinsdag 21 april 2009
Mannenbroeders!
Verkeer ik in een midlife-crisis of is het mijn behoefte aan rust en duidelijkheid in deze roerige tijden? Feit is dat ik, sinds de oproep gedaan werd voor deze reunie, met warme gevoelens terug ga in de tijd en me met veel plezier weer in de schoolbankjes van de Jozefschool waan.Persoonlijk heb ik slechts wat vage herinneringen, maar gevoed door de verhalen van jullie op dit blog komt er wel steeds meer boven.
Ik kwam in de tweede klas op de Jozefschool. Ons gezin woonde in de Lukas Schoonderbeekstraat, aan het eind van de Brouwerlaan, vlakbij het oude Concordia-terrein. Verderop in de straat woonden de Bakkertjes (dat was een groot gezin) en onze achtertuin grensde aan die van de familie Angevaare. Ik ging vooral om met de jongens uit de buurt. Behalve Tony en Jos herinner ik me met name Herman Poos, Hans Couzijn, Jan Schrama en Charles Bijwaard. Verder kon ik het goed vinden (dacht ik) met André Nelis en Peter Brouwer (die later in de klas kwam).
Op school was ik (ondanks mijn lange haar) een braaf en onopvallend knulletje; ik haalde goede cijfers. Het was voor mij een hele overzichtelijke en veilige periode. Veel buiten spelen, voetballen bij Concordia en misdienaar in de Jozefkerk. Een zorgeloze tijd.
Ik herinner me dat we de toenmalige europacup-successen van Ajax en Feyenoord op het speelplein vierden (ik liep trouwens moeiteloos over van het ene kamp naar het andere kamp, behaagziek als ik was...); de voetbalplaatjes (nu weer actueel) die we bij sigarenboer Rijnbeek op de hoek kochten, de godsdienstlessen van kapelaan Harding en de fiets die Hans Otte met een kleurwedstrijd won. Ik zie hem nog in triomf zijn ereronde fietsen.
Meneer de Beer in de vierde klas vond ik te streng en Meneer Van Sluis in de vijfde erg leuk. Van de schoolverlatersdagen weet ik dat we stukjes opvoerden bij de Chinees in Elsbroek. We moesten een soort auditie doen en André Nelis troefde mij af met een grappig vlooiennummer.
Het was volkomen logisch dat ik naar het Fioretti College in Lisse ging. Samen met Hans Couzijn fietste ik er dagelijks heen, maar het ging mis. De plotselinge aanwezigheid van meisjes daar en het gebrek aan zelfdiscipline braken ons op. Onze studieresultaten waren ondermaats en na één jaar werden we naar de Mavo gestuurd. Hans ging naar Heemstede en ik bleef in Lisse (Dominicus Savio). Onze wegen scheidden zich dus, maar frappant genoeg zijn we elkaar later (in de zorgsector) weer regelmatig tegengekomen. In 1991 stond mijn vriend bijvoorbeeld aan het kraambed van zijn Maaike bij de geboorte van zijn dochter Jet!
Na het falen in de brugklas was het voor mij gebeurd met de zorgeloosheid. Mijn moeder werd ziek en overleed in 1974 op 42-jarige leeftijd. Ze liet een hardwerkende vader achter, met drie introverte zonen en een dochtertje van veertien maanden. Mijn vader leerde een jaar later een andere vrouw kennen met vijf kinderen en onze gezinnen smolten samen in Noordwijkerhout. Met de dood van mijn moeder kon ik niet omgaan. Bovendien werd ik mij in de tijd steeds meer bewust van mijn homoseksuele geaardheid. Iets waar ik ook helemaal niet mee uit de voeten kon. Mijn tienertijd was dus geen plezierige periode. De Mavo heb ik met de hakken over de sloot afgemaakt, maar daarna was er geen school die mij wilde plaatsen. Dus ging ik maar werken in het bedrijf bij mijn vader: Koelhuis Hillegom aan de Derde Loosterweg.
Met de kennis achteraf zie ik nu dat ik door psychologische oorzaken niet het vermogen had om deze situatie te veranderen in mijn voordeel. Dat veranderde pas in 1984, toen ik mijn eerste vriendje leerde kennen en ik uit de kast kwam. Vanaf dat moment is het alleen maar beter en beter met mij gegaan. Mijn omgeving reageerde heel positief op mijn coming-out. Ik werd actief in het COC (regio Kennemerland), ging een beroepsopleiding doen en kreeg een baan in de gezondheidszorg. Eerst op De Bavo (psychiatrie) en later bij De Hartekamp Groep.(verstandelijke gehandicaptenzorg). Nu werk ik al jaren met veel plezier in een woonvoorziening voor mensen met een verstandelijke handicap in Haarlem. Ik heb veel affiniteit met deze doelgroep en vind het fijn om iets voor anderen te kunnen betekenen.
In 1988 leerde ik mijn huidige vriend Niek kennen. We wonen in Haarlem en hebben een prima leven samen. Een mooi huis, veel vakanties en een druk, gezellig sociaal leven. We kennen slechts luxe problemen zoals chronisch overgewicht en geldtekort... We hebben het mooi voor elkaar.
Dat er ook nog kinderen op ons pad kwamen was helemaal het toefje slagroom op de taart! Een bevriend lesbisch stel kwam bij ons op de stoep met hun kinderwens, en na rijp beraad hebben wij daarin kunnen voorzien. Ik heb als donor gefungeerd voor twee dochters Ananda (2002) en Meike (2004). Ze wonen in principe bij hun moeders, maar zijn van donderdagmiddag tot vrijdagavond bij ons. Hun vader (s) staan dus dichtbij het gezin en hebben een behoorlijk aandeel in de opvoeding. Het gaat erg goed. We vinden het geweldig dat we dit nog mogen meemaken en genieten er met volle teugen van.
Voor een reünie was ik eigenlijk nooit zo te porren. Wat is de zin van terugkijken en zwelgen in nostalgie? Was het vroeger allemaal beter? Echt niet! Toch ben ik enthousiast geraakt voor dit initiatief. Het besef is gegroeid dat de lagere schoolperiode toch de basis is geweest voor een stabiel en gelukkig volwassen leven. Bovendien is het natuurlijk hartstikke leuk om elkaar te ontmoeten en oude herinneringen op te halen. Door verhalen van anderen komt er bij jezelf ook weer van alles boven. Ik hoop dus op een grote opkomst. Ik ben er sowieso bij. Tot de negende mei!
Gertjan de Haas
dinsdag 14 april 2009
Paul Broekhof: Mossennest zegt mij niets
Beste klasgenoten,
Als ik jullie herinneringen doorlees, neem ik mijn petje drie keer af voor het ijzeren geheugen waarover de meesten van jullie blijken te beschikken. Mossennest? Het zegt me (ook nu!) helemaal niets. Waren meisjes werkelijk zo belangrijk voor ons destijds, of hebben ze dat belang met terugwerkende kracht verworven?
Als ik bij mijzelf te rade ga, en het maakt niet uit hoe lang ik daarover doe, kom ik tot een schamele oogst. Ik herinner mij een vriend uit de vierde klas die naar Vlaardingen verhuisde, Wim Gottenbos, die als enige persoon ooit zich nooit vergiste als hij mij of Kees tegenover zich had. Zelfs als wij met onze rug naar hem toe stonden, wist hij de tweeling Broekhof uit elkaar te houden.
Toen we in de vijfde (?) zaten, kwam mijnheer Hazelkamp naar de Jozefschool. Om redenen die mij toen (en nu nog steeds) volstrekt onduidelijk waren, vonden wij hem absoluut ongeschikt voor onze school en hebben zelfs als klas “Staken!Staken!” gescandeerd om ons ongenoegen te uiten. Hoe fout kun je als kind zijn? Ik vind hem nog altijd de beste onderwijzer die we in die zes jaren gehad hebben.
Een heel andere herinnering speelt zich af in het schapenhok van het (destijds) nieuwe zwembad (de Vosse?). Charles Bijwaard bleek daar van duidelijk zichtbaar schaamhaar voorzien, iets wat hem mijlen voorsprong gaf op de rest van ons en in onze ogen meteen verklaarde waarom hij wel succes bij de meisjes had.
Verder blijft de hele Jozefschooltijd een vaag geheel, met uitzondering van het afscheidsfeest in het Chinees restaurant van de families Lie en Lai aan het einde van de zesde klas. Het is jammer dat er toen nog geen videocamera’s waren, want wat zouden we een prachtige beelden gehad hebben om op terug te kijken.
Na de Jozefschool ben ik, zoals zo velen, naar het Fioretti College in Lisse gegaan. Die jaren stonden volledig in het licht van het basketbal. Met een vast groepje jongens, en een paar meisjes, speelden we dag en nacht op het pleintje bij de Technische School. Ook toen ik ging studeren ( tropische landbouw in Wageningen), bleef basketbal het leidende element in mijn bestaan. Bij de lokale basketbalvereniging heb ik zo ongeveer alle mogelijke functies bekleed, soms meerdere tegelijk. Ik heb daar ook mijn vrouw ontmoet, met wie ik na bijna 30 jaar nog steeds samen ben en met wie ik inmiddels twee zoons van 12 en 13 (bijna 14) jaar heb.
Na de studie in Wageningen heb ik bijna 10 jaar in de ontwikkelingssamenwerking gezeten: in Afrika, het Midden-Oosten en in Azië. Eind jaren 90 ben ik daarmee gestopt en hebben we ons in Nederland gevestigd. We wonen nu alweer bijna 10 jaar in Heemskerk, vlakbij het duin waar ik met regelmaat een rondje hardloop. Voor mijn dagelijks brood ben ik trainer bij een Brits software bedrijf, een baan waarvoor ik vrij veel in het buitenland zit. Maar de 9e mei ben ik in Nederland!
Paul Broekhof
maandag 13 april 2009
Kees Broekhof mijmert over de Jozefschool
(Kees Broekhoef nu en toen als drie Koningen met de Paulen Broekhof en Nieuwenhuizen)
De verhaaltjes van de klasgenoten brengen allerlei herinneringen naar boven uit de Jozefschooltijd. Opvallend dat nergens mijnheer De Wit genoemd wordt. Weten jullie niet meer dat hij ons een tijdje les gaf in de derde klas? Een bijzondere man. Er stond in die tijd een groot interview met hem in het Haarlems Dagblad onder de titel: De Vrijheid van Ad de Wit. Waarom zou ik dat nou nog weten? Geen idee. Ik heb dat stuk zelfs niet gelezen. Maar dat hij in de krant stond, met een grote foto, waarop hij, heel filosofisch, op een soort keukenstoel zat, met zijn ellebogen op zijn knieën en zijn hoofd leunend op zijn handen, de blik naar binnen gekeerd, tja, dat maakte veel indruk op mij. Hij vertelde eens een verhaaltje over verschillende soorten mensen. Je had Bim-Bam mensen en je had Tralala-tralala-boem-tralala mensen. Herinneren jullie je dat nog? Over filosofisch gesproken. Paul en ik snapten geen bal van dat verhaal en na de les vroegen we meester De Wit wat hij ermee bedoelde. Hij wilde het niet zeggen, maar hij zei wel dat hij teleurgesteld was dat twee van die snuggere jongens het niet snapten!
Mij is het goed gegaan sinds mijn afscheid van de Jozefschool. Ik heb op het Fioretti College in Lisse gezeten en heb daar een fantastische tijd gehad, vooral in de bovenbouw. In heb in die tijd gebasketbald, trombone leren spelen en in de vijfde bracht ik veel tijd door met het bestuur van de leerlingenvereniging FSV, waarvan ik penningmeester was (daar bakte ik niets van, maar ik was gek op een meisje in het bestuur, dus we konden wat mij betreft niet vaak genoeg vergaderen). Na het Fioretti ben ik Engels gaan studeren in Leiden. Tijdens mijn studie heb ik Marijke leren kennen, met wie ik in 2000 getrouwd ben. Na de studie heb ik vervangende dienstplicht gedaan en ben uiteindelijk beland bij een landelijk onderwijsadviesbureau, waar ik allerlei projecten doe op het gebied van (taal)onderwijs en cultuur. We wonen in Oegstgeest en hebben een zoon, Maarten. Maarten is vijftien jaar en zit op het stedelijk gymnasium in Leiden. Muziek is nog altijd mijn grote passie. Ik heb de trombone 2,5 jaar geleden verruild voor de altsax en speel met veel plezier ouwe jazz, in een duo-bezetting met een accordeonist van kantoor en in een achtkoppige band met oude studievrienden.
Toen ik de lijst met namen zag van jongens uit onze oude klas, heb ik even bedacht welke herinnering sommige namen bij mij naar boven halen. Ik ben benieuwd of deze herinneringen bij anderen aanleiding geven tot andere herinneringen.
Frank van der Linden: De best geklede jongen van de klas (had zelfs een suède jack!)
Hans Couzijn: De drummer van de legendarische Batles, met een zelfgemaakt drumstel. We hebben toen van alles georganiseerd voor de verjaardag van mijnheer Hazelkamp, of was het een andere gelegenheid?
Herman Poos: Wist op school al dat hij journalist wilde worden, dat vond ik heel bijzonder.
André Nelis: Paul en ik waren met hem bevriend toen we nog op de Wilhelminalaan woonden. Hun gezin leek precies op het onze, met grotere broers en zussen en een klein zusje als nakomertje.
Wilfried Luschen: Toen Paul en ik op zijn verjaardag kwamen heb ik eens, tot ontsteltenis van Wilfrieds moeder, de hele luchtverfrisser in de wc leeggespoten; ik kende zo’n ding niet en vond het prachtig.
Mario van Deursen: Ik kwam een keer bij hem thuis en toen speelde hij een zelfgeschreven stukje muziek op de piano; ik was ademloos van bewondering.
John van der Lans: Kon in het zwembad ijzingwekkende bommetjes maken vanaf de hoge duikplank.
Ronald van Wakeren: Paul en ik waren smoorverliefd op zijn zusje Lucia; ik voelde mij een hele held toen ik eens ‘lekker stuk’ naar haar had geroepen toen ze hard voorbij fietste.
Charles Bijwaard: Een tijdlang trokken wij samen op na schooltijd. Wij maakten samen houten bootjes die we in de sloot lieten varen.
Paul Broekhof: Mocht in de vierde zijn opstel voorlezen voor de radio in Hilversum en tijdens het afscheidsfeestje van onze klas duwde hij, liggend op een tafel, een ‘zwaar’ gewicht met zijn buik omhoog, hilariteit!
Pieter Ruigrok: We gingen op zijn verjaardag eens eten in een sjiek restaurant in Haarlem (Dreefzicht?). Paul en ik hadden nog nooit zoiets meegemaakt!
Cock Zonneveld: Wilde vrachtwagenchauffeur worden, ben benieuwd of dat is uitgekomen.
Niels Koopman: Als er nieuwe Fabeltjeskrant-, Batman-, of voetbalplaatjes uitkwamen, had hij altijd de meeste plaatjes.
Hans Pouw: Mijn beste vriend op de lagere school; we hebben heel wat door Elsbroek gezworven na schooltijd, door de weilanden, over de bouwterreinen (waar we ook een hut hadden, De Zwarte Wolk) en we voerden eindeloze gesprekken.
Jan Schrama: Toen we op het Fioretti zaten kwam ik geregeld bij hem thuis, om te luisteren naar de muziek van Gerry Mulligan en Dave Brubeck.
Eric Stroombergen: Heeft nog eens de vraag ‘hoe wordt een tweeling gemaakt’ in de vragenbus van de klas gedaan; ik weet niet meer of die vraag ook behandeld is.
Jos van Rooden: Woonde bij ons in de straat en kon vreselijk goed voetballen.
Hans Otte: Won een fiets met het inkleuren van een kleurplaat. Ik was best jaloers, want ik werd, net als veel andere kinderen, afgescheept met een vaantje.
Wilfried Kocken: Paul en ik zijn wel eens bij hem thuis geweest, een prachtig huis aan de Van den Endelaan (of de Vannendelaan, zoals wij dat zeiden).
John Lai: Kwam later bij ons in de klas. Hij en John Lie werden gezien als een soort tweeling, een beetje zoals Paul en ik. De familie ontving ons gastvrij in hun Chinese restaurant in Elsbroek voor het afscheidsfeestje van onze klas.
De heer Van Sluis: Hij vertelde eens een heel lang spannend verhaal, waarin hij zelf alle rollen acteerde. Zoiets hadden wij nog nooit gezien.
De heer Duwel: Een geweldige leraar, hij had veel gezag zonder daar streng voor te hoeven zijn. Je merkte dat hij echt gaf om zijn leerlingen.
Mevrouw Beltman-De Vos: Een leuke, levendige juf, geboren voor het onderwijs.
Mij is het goed gegaan sinds mijn afscheid van de Jozefschool. Ik heb op het Fioretti College in Lisse gezeten en heb daar een fantastische tijd gehad, vooral in de bovenbouw. In heb in die tijd gebasketbald, trombone leren spelen en in de vijfde bracht ik veel tijd door met het bestuur van de leerlingenvereniging FSV, waarvan ik penningmeester was (daar bakte ik niets van, maar ik was gek op een meisje in het bestuur, dus we konden wat mij betreft niet vaak genoeg vergaderen). Na het Fioretti ben ik Engels gaan studeren in Leiden. Tijdens mijn studie heb ik Marijke leren kennen, met wie ik in 2000 getrouwd ben. Na de studie heb ik vervangende dienstplicht gedaan en ben uiteindelijk beland bij een landelijk onderwijsadviesbureau, waar ik allerlei projecten doe op het gebied van (taal)onderwijs en cultuur. We wonen in Oegstgeest en hebben een zoon, Maarten. Maarten is vijftien jaar en zit op het stedelijk gymnasium in Leiden. Muziek is nog altijd mijn grote passie. Ik heb de trombone 2,5 jaar geleden verruild voor de altsax en speel met veel plezier ouwe jazz, in een duo-bezetting met een accordeonist van kantoor en in een achtkoppige band met oude studievrienden.
Toen ik de lijst met namen zag van jongens uit onze oude klas, heb ik even bedacht welke herinnering sommige namen bij mij naar boven halen. Ik ben benieuwd of deze herinneringen bij anderen aanleiding geven tot andere herinneringen.
Frank van der Linden: De best geklede jongen van de klas (had zelfs een suède jack!)
Hans Couzijn: De drummer van de legendarische Batles, met een zelfgemaakt drumstel. We hebben toen van alles georganiseerd voor de verjaardag van mijnheer Hazelkamp, of was het een andere gelegenheid?
Herman Poos: Wist op school al dat hij journalist wilde worden, dat vond ik heel bijzonder.
André Nelis: Paul en ik waren met hem bevriend toen we nog op de Wilhelminalaan woonden. Hun gezin leek precies op het onze, met grotere broers en zussen en een klein zusje als nakomertje.
Wilfried Luschen: Toen Paul en ik op zijn verjaardag kwamen heb ik eens, tot ontsteltenis van Wilfrieds moeder, de hele luchtverfrisser in de wc leeggespoten; ik kende zo’n ding niet en vond het prachtig.
Mario van Deursen: Ik kwam een keer bij hem thuis en toen speelde hij een zelfgeschreven stukje muziek op de piano; ik was ademloos van bewondering.
John van der Lans: Kon in het zwembad ijzingwekkende bommetjes maken vanaf de hoge duikplank.
Ronald van Wakeren: Paul en ik waren smoorverliefd op zijn zusje Lucia; ik voelde mij een hele held toen ik eens ‘lekker stuk’ naar haar had geroepen toen ze hard voorbij fietste.
Charles Bijwaard: Een tijdlang trokken wij samen op na schooltijd. Wij maakten samen houten bootjes die we in de sloot lieten varen.
Paul Broekhof: Mocht in de vierde zijn opstel voorlezen voor de radio in Hilversum en tijdens het afscheidsfeestje van onze klas duwde hij, liggend op een tafel, een ‘zwaar’ gewicht met zijn buik omhoog, hilariteit!
Pieter Ruigrok: We gingen op zijn verjaardag eens eten in een sjiek restaurant in Haarlem (Dreefzicht?). Paul en ik hadden nog nooit zoiets meegemaakt!
Cock Zonneveld: Wilde vrachtwagenchauffeur worden, ben benieuwd of dat is uitgekomen.
Niels Koopman: Als er nieuwe Fabeltjeskrant-, Batman-, of voetbalplaatjes uitkwamen, had hij altijd de meeste plaatjes.
Hans Pouw: Mijn beste vriend op de lagere school; we hebben heel wat door Elsbroek gezworven na schooltijd, door de weilanden, over de bouwterreinen (waar we ook een hut hadden, De Zwarte Wolk) en we voerden eindeloze gesprekken.
Jan Schrama: Toen we op het Fioretti zaten kwam ik geregeld bij hem thuis, om te luisteren naar de muziek van Gerry Mulligan en Dave Brubeck.
Eric Stroombergen: Heeft nog eens de vraag ‘hoe wordt een tweeling gemaakt’ in de vragenbus van de klas gedaan; ik weet niet meer of die vraag ook behandeld is.
Jos van Rooden: Woonde bij ons in de straat en kon vreselijk goed voetballen.
Hans Otte: Won een fiets met het inkleuren van een kleurplaat. Ik was best jaloers, want ik werd, net als veel andere kinderen, afgescheept met een vaantje.
Wilfried Kocken: Paul en ik zijn wel eens bij hem thuis geweest, een prachtig huis aan de Van den Endelaan (of de Vannendelaan, zoals wij dat zeiden).
John Lai: Kwam later bij ons in de klas. Hij en John Lie werden gezien als een soort tweeling, een beetje zoals Paul en ik. De familie ontving ons gastvrij in hun Chinese restaurant in Elsbroek voor het afscheidsfeestje van onze klas.
De heer Van Sluis: Hij vertelde eens een heel lang spannend verhaal, waarin hij zelf alle rollen acteerde. Zoiets hadden wij nog nooit gezien.
De heer Duwel: Een geweldige leraar, hij had veel gezag zonder daar streng voor te hoeven zijn. Je merkte dat hij echt gaf om zijn leerlingen.
Mevrouw Beltman-De Vos: Een leuke, levendige juf, geboren voor het onderwijs.
zaterdag 11 april 2009
Hillegom toen en nu
Met dank voor de ontvangen foto's is het filmpje over Hillegom en onze school weer bijgewerkt. Veel kijkplezier toegewenst!
vrijdag 10 april 2009
Verborgen talenten in onze klas
De reunie wordt steeds leuker. Misschien wordt het zelfs een swingend feest. Een artiest heben wel al in ons midden. Kijk maar naar deze beelden.
http://www.youtube.com/watch?v=fZCCKbybeRo
http://www.youtube.com/watch?v=fZCCKbybeRo
maandag 30 maart 2009
Jos Angevaare: terug bij boer Karis
Ervaringen van de laatste 30-40 jaren. Of iemand daar in geïnteresseerd is? Herinneringen van de lagere school?
Zo op het eerste gezicht niet zo veel. De namen van de meesters en juffen nog wel maar veel verder als: de kleine juffrouw van Beelen (en dat mag ik zeggen met mijn lengte!), juffrouw De Vos, mevrouw Kerssens-Tol, de lange mijnheer de Wit, de strenge mijnheer De Beer en mijnheer Hazelkamp kom ik niet.
Van de overlevering weet ik dat we in de tweede klas een kerstspel gespeeld hebben, daar heb ik één van de eerste (zwart-wit) foto’s van in een album geplakt.
Enkele gedachten: Tony (en zijn broers) waren voor Feijenoord en daarom was ik voor Ajax. Fantast Frank had thuis een drumtoestel: ik ben wel bij hem thuis geweest om te kijken maar gezien heb ik ‘m nooit L. Pesten werd in die tijd nog niet echt aangepakt: Cock en Peter vonden het wel leuk om dat bij mij te doen. En zeker Cock was veel sterker! Gymen in de gymzaal, buitenspelen op het speelplein.
En ja, meisjes, dat was helemaal niets voor mij. Die vreemde wezens zaten op het Mossenest. En ik, arme ik, was ziek tijdens één van de CITO-toetsen en moest deze daarom inhalen en meedoen met klas 6 van het Mossenest. Dat ik die toets ooit nog (goed) gemaakt heb…
Het misdienaarschap herinner ik me nog wel: liever een begrafenis dan de klas. Het door André gememoreerde optreden heb ik niet op mijn vaste schijf geplaatst.
Je kwam de klasgenoten later op verschillende plaatsen tegen, zoals Kees en Paul in een jazz(school)band. En Hans C. bij het basketballen, geloof ik. Zette jij je in die tijd trouwens niet af tegen de maatschappij? De overlijdensberichten van mijnheer Hazelkamp en Leo Zuidhof, die naar het Zuiden verhuisd was. En als je eens rustig voor het TV-kastje zat, kon het gebeuren dat je Hans O. of André in beeld zag: “mijn klasgenoten” J). Hermans naam dook bij de KNVB op.
Ook al heb ik Hillegom nooit verlaten: van de oude klasgenoten kom ik alleen Hans C. af en toe eens tegen. En Frank die na 15 of 20 jaar weer eens voor de deur stond. Zijn lieve moeder woonde toen weer in Hillegom na het avontuur en het schitterende huis in België,
Mijn liefde voor sport en voetbal in het bijzonder kwam op de Jozef naar boven. Met buurtgenoten voetballen op het veldje achter het Jeugdhuis of op straat. Het Concordia–veld lag tenslotte naast de vuilnisbelt vlak om de hoek. Op de middelbare school, het Fio in Lisse, werd dit vervolgd. Liever geen huiswerk maar snel naar buiten: een 7 betekende al een verkeerde keuze: teveel geleerd en dus te weinig gevoetbald! Hoe ik de Havo gehaald heb…. Daarna het Atheneum, als voorbode van het Heao: dat was aanpoten en heb ik echt wat moeten doen.
Ik ben in de administratieve wereld terechtgekomen, op het snijvlak van administratie, financiën, administratieve organisatie en ICT. Van ICT-specialist tot administrateur en controller. De laatste jaren werk ik als controller en hoofd van de financiële afdeling bij een kinderopvangorganisatie in Den Haag. En mijn collega’s? 90-95% vrouwen.
Persoonlijk ben ik de grijze muis gebleven die ik, denk ik, altijd geweest ben. Huisje, boompje, beestje: gelukkig getrouwd, ondertussen twee tieners en nog steeds woonachtig in Hillegom, ongeveer op de velden van Boer Karis, achter in Elsbroek. Voetballen doe ik al even niet meer. Dit viel niet meer te combineren met mijn scheidsrechtersloopbaan, die qua top reikte tot het hoogste amateurniveau.
Ik kom de 9e zeker. Misschien niet vanaf het begin: de zaterdagmiddag is nog altijd gereserveerd voor het fluiten en in mei worden de belangrijkste wedstrijden gespeeld en dat zijn ook voor ons de krenten in de pap.
Jos Angevaare
John van der Lans timmert aan de weg!
Mijn herinneringen aan de Jozefschool beginnen meteen met de gedachten…meisjes! Hoe is het mogelijk dat iedereen het heeft over het fenomeen meisjes.
Ik denk ook dat dit komt omdat ze waren weggestopt en dat het spannend was ze op te zoeken. Ik heb niet echt mijn best gedaan op de lagere school. Ik vond het veel leuker om te spelen en zat ook veel naar buiten te kijken. Ik wilde timmerman worden en daar hoefde je (dat dacht ik toen) niet veel voor te leren dus leven de lol.
Op mijn rapportlijst stond dus ook altijd: John kan veel beter, hij moet zich meer inzetten!
Na de Jozefschool ben ik naar de Paulus school gegaan om inderdaad timmerman te worden. In 1976 heb ik mijn diploma gehaald en ben als 16 jarige gaan werken bij Bouwbedrijf Valk in de Lisserbroek. Ik heb daar 10 jaar gewerkt waarvan de laatste jaren als uitvoerder.
Met name de laatste jaren kwam ik er achter dat ik het leuk vond om leerlingen op te leiden. Ik werd toen ik op het idee geholpen om de lerarenopleiding te gaan volgen in Amsterdam.
Ik heb in 8 jaar avondschool mijn 3e en 2e graads bevoegdheid gehaald in de bouwkunde. (ze hadden dus gelijk op de Jozefschool: ik moest mij meer inzetten).
In 1986 ben ik les gaan geven op de Paulus school waar ik ook de grondbeginselen van het bouwvak heb geleerd.
Toen ik in 1993 mijn 2e graads bevoegdheid had gehaald ben ik les gaan geven op de IJmond MTS in Santpoort. Op dit moment geef ik nog steeds les aan het MBO BOL 4 (MTS) op het Nova college in Hoofddorp. Ik ben 6 jaar geleden met een collega een nieuwe opleiding binnen de bouwkunde begonnen: Vormgeving & Architectuur. Ik geef er nog steeds met veel plezier les aan toekomstige bouwkundigen.
Naast het lesgeven heb ik een bouwkundig adviesbureau waar ik mij creatieve kant bij kan houden.
Ik woon in de Avenbeeck in Hillegom, de plaats waar vroeger de Concordia velden lagen. Ik ben getrouwd en heb 2 dochters van 17 & 20 jaar (toch weer die meiden)
Verder kijk ik uit naar de reünie waar ik jullie allemaal hoop te ontmoeten!
Ik wil de voorstel beurt door geven aan Fred Mooijekind. Samen hebben we veel kilometers gemaakt op de step vanuit Beinsdorp naar de Jozefschool in Hillegom. (4 keer per dag deze afstand). Fred, ik ben heel nieuwsgierig hoe het met jou is!
donderdag 26 maart 2009
Sir Tony Bakker kijkt terug
Hallo jongemannen,
Na de eerste email van Hans Couzijn over een tweede reünie van de Jozefschool ben ik gaan zoeken naar photos en andere memorabilia van de lagere school. Mijn overgangs rapport van de kleuterschool naar de Jozefschool, een klassefoto van de kleuterschool en een paar fototjes van de beruchte/beroemde kerst productie zijn het enige wat ik heb kunnen vinden. Na het lezen van de weblogs van Wilfried, Frank, Andre en Mr. Duwel komen de herinneringen wel weer terug. Bijvoorbeeld juffrouw Beelen die je vaak in de wang kneep wanneer je wat stouts gedaan had, bij meneer de Beer was alles heel streng; anders vlogen de krijtjes en borstels door de klas, de trouwerij van meneer Duwel toen onze klas een voorstelling van Pinoccio gaf in de gymzaal en waarin ik de goede Fee speelde. Ook het spelen in de tuin van de kerk achter de fietsenstalling van de speelplaats herinner ik me nog wel, en dan natuurlijk hopen dat de koster niet achter ons aankwam. En natuurlijk als zesde klassers naar het Mossenest, de meisjes school achter de kerk voor en na schooltijd. En het voetballen op het grasveldje achter het Jozefhuis.
Na de Jozefschool heb ik de Bernardus “Eendjes” Mavo aan de Prinses Irenelaan en daarna de Havo Fioretti Collge in Lisse gevolgd. Buiten school zat ik vaak 'op de voetbal' bij Concordia. Na de Havo wist ik niet echt wat ik wilde doen. “Computers, dat is de toekomst!” riep een decaan toen. Dat leek mij wel wat en ik ben Informatica gaan studeren aan de HTS in Den Haag. In het begin was het flink afzien maar daarna was het een studie waar ik met veel plezier aan terug denk.
En toen werken. Na drie banen in vier jaar kwam ik erachter dat Hillegom en Nederland te klein voor mij waren. Ik wilde wat anders. Een van mijn managers uit die eerste werk jaren had mij aangeraden om een baan proberen te krijgen bij een van de vele Europese onderzoekorganisaties. Dit lukte wonderbaarlijk bij mijn eerste sollicitatie: een baan bij het European Centre for Medium-Range Weather Forecasts in Reading, Engeland. Een wereldwijd gerespecteerde organisatie die aan de top staat in de meteorologische gemeenschap. En daar zit ik nu al weer ruim 22 jaar. Ik ben er manager van de externe netwerk infrastructuur. Ik heb hier ook Maria, mijn Spaanse vrouw ontmoet die voor een stage als Research Scientist naar Reading kwam. We wonen net buiten Reading in Woodley met onze 3 zonen (Alex, Javier en Carlos), 2 katten en 2 goudvissen. Ik kom zo af en toe nog wel eens naar Hillegom aangezien al mijn familie nog in de Bollenstreek woont.
Tot slot zou ik Jan Schrama willen uitnodigen om de volgende weblog te schrijven in de rubriek “Stel je voor”. Tot ziens op 9 mei.
Tony Bakker
Na de eerste email van Hans Couzijn over een tweede reünie van de Jozefschool ben ik gaan zoeken naar photos en andere memorabilia van de lagere school. Mijn overgangs rapport van de kleuterschool naar de Jozefschool, een klassefoto van de kleuterschool en een paar fototjes van de beruchte/beroemde kerst productie zijn het enige wat ik heb kunnen vinden. Na het lezen van de weblogs van Wilfried, Frank, Andre en Mr. Duwel komen de herinneringen wel weer terug. Bijvoorbeeld juffrouw Beelen die je vaak in de wang kneep wanneer je wat stouts gedaan had, bij meneer de Beer was alles heel streng; anders vlogen de krijtjes en borstels door de klas, de trouwerij van meneer Duwel toen onze klas een voorstelling van Pinoccio gaf in de gymzaal en waarin ik de goede Fee speelde. Ook het spelen in de tuin van de kerk achter de fietsenstalling van de speelplaats herinner ik me nog wel, en dan natuurlijk hopen dat de koster niet achter ons aankwam. En natuurlijk als zesde klassers naar het Mossenest, de meisjes school achter de kerk voor en na schooltijd. En het voetballen op het grasveldje achter het Jozefhuis.
Na de Jozefschool heb ik de Bernardus “Eendjes” Mavo aan de Prinses Irenelaan en daarna de Havo Fioretti Collge in Lisse gevolgd. Buiten school zat ik vaak 'op de voetbal' bij Concordia. Na de Havo wist ik niet echt wat ik wilde doen. “Computers, dat is de toekomst!” riep een decaan toen. Dat leek mij wel wat en ik ben Informatica gaan studeren aan de HTS in Den Haag. In het begin was het flink afzien maar daarna was het een studie waar ik met veel plezier aan terug denk.
En toen werken. Na drie banen in vier jaar kwam ik erachter dat Hillegom en Nederland te klein voor mij waren. Ik wilde wat anders. Een van mijn managers uit die eerste werk jaren had mij aangeraden om een baan proberen te krijgen bij een van de vele Europese onderzoekorganisaties. Dit lukte wonderbaarlijk bij mijn eerste sollicitatie: een baan bij het European Centre for Medium-Range Weather Forecasts in Reading, Engeland. Een wereldwijd gerespecteerde organisatie die aan de top staat in de meteorologische gemeenschap. En daar zit ik nu al weer ruim 22 jaar. Ik ben er manager van de externe netwerk infrastructuur. Ik heb hier ook Maria, mijn Spaanse vrouw ontmoet die voor een stage als Research Scientist naar Reading kwam. We wonen net buiten Reading in Woodley met onze 3 zonen (Alex, Javier en Carlos), 2 katten en 2 goudvissen. Ik kom zo af en toe nog wel eens naar Hillegom aangezien al mijn familie nog in de Bollenstreek woont.
Tot slot zou ik Jan Schrama willen uitnodigen om de volgende weblog te schrijven in de rubriek “Stel je voor”. Tot ziens op 9 mei.
Tony Bakker
zondag 22 maart 2009
André Nelis: (net)werken vanuit Hilversum
Heren klasgenoten,
Wat leuk om iedereen weer bij elkaar te roepen! De site ziet er prachtig uit en het is erg leuk om de herinneringen van iedereen te lezen.
Hillegom is voor mij bijna een afgesloten hoofdstuk, na het overlijden van mijn moeder, nu bijna een jaar geleden. Als haar huis verkocht is (wat gezien de crisis nog niet wil lukken, dus als één van jullie zich in Hillegom wil vestigen, check Wilhelminalaan 4: een leuk vrijstaand stulpje aan het water!) is er geen reden meer het dorp te bezoeken waar zoveel herinneringen liggen.
Net als Frank van der Linden zie ik m'n lagere schooltijd vooral als één grote speeltuin: heel veel buiten spelen, het water op met kano of roeiboot, optrekken met Kees en Paul Broekhof voordat ze naar Elsbroek verhuisden, van Frank danspassen leren op de hit "To my Father's House", op zaterdag naar de welpen en later voetballen bij Concordia, of onder schooltijd weg mogen om als misdienaar voor een bruidspaar of een lijkkist uit te lopen.
Kan me nog een mis herinneren waarbij Jos Angevaare in zijn ijver de bel al rinkelend wilde opruimen, net op het moment dat de pastoor de hostie hief. Als blikken konden doden...
De middelbare school dreef me naar Lisse, Heemstede en weer naar Lisse, waarna ik uiteindelijk al snel gepakt werd door de journalistiek. In Utrecht stond destijds de enige school daarvoor en het lukte me er op te komen.
Net als Hans Otte trouwens, die ik ook weer tegenkwam bij de KRO, waar hij later voor de radio werkte en ik voor het programma Brandpunt. Het was in een tijd dat er veel geld was, het land nog niet navelstaarde en er dus veel gereisd werd. Ik heb voor het werk toen tien jaar lang veel van de wereld kunnen zien, met voor mij als onbetwistbaar hoogtepunt, verslag mogen doen van de vrijlating van Mandela. Na die tien jaar had ik er genoeg van om zo vaak van huis te zijn.
De geboorte van mijn zoon was daar zeker debet aan.Maar ik werk nog steeds bij de actualiteiten, ik coördineer nu de redactie van Netwerk. Die journalistiek, ik kom daar niet meer van los, denk ik. Samen met mijn kinderen (zoon en dochterlief) heb ik het goed naar m'n zin in Hilversum. De oudste doet dit jaar eindexamen Havo en ik kan maar niet begrijpen dat ik, net als jullie, al naar de vijftig ga. Of ben ik de enige die denkt dat hij pas halverwege de dertig is?
Hartelijke groet en tot 9 mei!
André Nelis
woensdag 18 maart 2009
Presentielijst reunie
De eerste officiële aanmeldingen voor de reünie van de laatste jongensklas van de St Jozefschool (zaterdag 9 mei 2009) zijn al binnen. Tony Bakker heeft zijn vliegticket naar Nederland alvast geboekt! We zullen deze presentielijst regelmatig bijwerken.
Aanmeldingen:
Frank van der Linden
Hans Couzijn
Herman Poos
Gertjan de Haas
Peter Mink
Tony Bakker
André Nelis
Wilfred Luschen
Mario van Deursen
Fred Mooijekind
John van der Lans
Jos Angevaare
Ronald van Wakeren
Kees Broekhof
Paul Broekhof
John Lai
Wilfried Kocken
Niels Koopman
Peter Brouwer
Frans Sassen
Charles Bijwaard
Eric Stroombergen
Walter Loogman
Cas Grannetia
De heer Duwel
Mevrouw Beltman-De Vos
De heer Van Sluis
De heer De Beer
Nog geen (officiele) reactie:
Ron van der Valk
Hans Pouw
Ronald Prins
Ruud Verhoeven
Onzeker:
Hans Otte
Cock Zonneveld
Afzeggingen:
Pieter Ruigrok
Jos van Rooden
Jan Schrama
Aanmeldingen:
Frank van der Linden
Hans Couzijn
Herman Poos
Gertjan de Haas
Peter Mink
Tony Bakker
André Nelis
Wilfred Luschen
Mario van Deursen
Fred Mooijekind
John van der Lans
Jos Angevaare
Ronald van Wakeren
Kees Broekhof
Paul Broekhof
John Lai
Wilfried Kocken
Niels Koopman
Peter Brouwer
Frans Sassen
Charles Bijwaard
Eric Stroombergen
Walter Loogman
Cas Grannetia
De heer Duwel
Mevrouw Beltman-De Vos
De heer Van Sluis
De heer De Beer
Nog geen (officiele) reactie:
Ron van der Valk
Hans Pouw
Ronald Prins
Ruud Verhoeven
Onzeker:
Hans Otte
Cock Zonneveld
Afzeggingen:
Pieter Ruigrok
Jos van Rooden
Jan Schrama
zaterdag 14 maart 2009
Bericht van "Meneer Duwel"
Beste Frank, Hans en Herman,
Toevallig had ik gisteravond contact met jullie ‘oud-juf’ Elly Beltman-de Vos om een nieuwe afspraak te maken voor een bezoek.
Al vele jaren zien we elkaar in het voorjaar en najaar en ik moet zeggen dat we dat nog steeds erg leuk vinden; en menig keer komen de Jozefschool en de leerlingen ‘van toen’ ter sprake! Wat zal er van jullie geworden zijn? Welke herinneringen hebben de ‘kinderen van toen’ aan de Jozefschool?
Wij beiden hebben aan jullie klas goede herinneringen al weet Elly de Vos soms meer te herinneren. Misschien komt dat omdat ik jullie klas niet volledig een jaar in handen heb gehad.
Meneer de Vreeze is in het voorjaar van 1969 ziek geworden en mij is toen gevraagd om voor klas 6 te staan (een klas met veel aanstormende pubers en adequate gedragingen). Dan heb ik het over maart 1969.
Ik heb jullie destijds overgedragen aan - meen ik- ene meester Ad de Wit. Dat heb ik toch wel erg jammer gevonden want ik heb aan jullie groep goede herinneringen. Op 13december 1968 hebben jullie -2 dagen na ons huwelijk- in de gymzaal voor ons en onze ouders nog toneelstukjes opgevoerd en daar heb ik nog enkele kleine fotootjes van gevonden. Helaas, een klassenfoto van jullie klas heb ik niet in mijn bezit door de groepswisseling.
Terug naar 2009… heren, dat mag ik wel zeggen want door een rekensommetje te maken, hebben jullie de leeftijd van ongeveer 48/49 jaar bereikt!Rijpe volwassenen gaan we dus ontmoeten op de 9e mei. Een geweldig initiatief om de klasgenoten bijeen te halen en natuurlijk kom ik naar Hillegom om jullie in de armen te sluiten! [Misschien kunnen jullie me wel een beetje helpen door een lijst op te sturen van de leerlingen.]
Mijn interesse heeft altijd gelegen in het ‘speciale kind’ met leer- en gedragsproblematiek. Na 34 jaar te hebben gewerkt in het speciaal basisonderwijs in Poeldijk ben ik met FPU (onderwijs-VUT) gegaan in november 2007. De burgemeester van het Westland verscheen onverwachts op mijn laatste werkdag om me zelfs te ridderen! Niet in de eerste plaats om een 42-jarige onderwijsloopbaan te benadrukken maar meer omdat ik allerlei andere maatschappelijke functies heb vervuld in het Westlandse onderwijs en de parochie van Monster. (Zie bijlage)De dagen vullen zich vanzelf met allerlei activiteiten en hebben we zojuist een flinke verbouwing achter de rug. Vervelen is voor mij een onbekend woord.
De 3 zonen zijn al een paar jaar het huis uit en we hebben ondertussen al 4 kleinkinderen! En dat is erg leuk.
Er zijn vast nog veel belangwekkende dingen te vertellen…. Ik zal de komende dagen een beroep doen op mijn geheugen en misschien zal ik jullie dat later nog eens mailen.
Ik wens jullie een goede, gezellige voorbereiding voor de reünie!
Hartelijke groet vanuit het Westland.
Leo Duwel
Toevallig had ik gisteravond contact met jullie ‘oud-juf’ Elly Beltman-de Vos om een nieuwe afspraak te maken voor een bezoek.
Al vele jaren zien we elkaar in het voorjaar en najaar en ik moet zeggen dat we dat nog steeds erg leuk vinden; en menig keer komen de Jozefschool en de leerlingen ‘van toen’ ter sprake! Wat zal er van jullie geworden zijn? Welke herinneringen hebben de ‘kinderen van toen’ aan de Jozefschool?
Wij beiden hebben aan jullie klas goede herinneringen al weet Elly de Vos soms meer te herinneren. Misschien komt dat omdat ik jullie klas niet volledig een jaar in handen heb gehad.
Meneer de Vreeze is in het voorjaar van 1969 ziek geworden en mij is toen gevraagd om voor klas 6 te staan (een klas met veel aanstormende pubers en adequate gedragingen). Dan heb ik het over maart 1969.
Ik heb jullie destijds overgedragen aan - meen ik- ene meester Ad de Wit. Dat heb ik toch wel erg jammer gevonden want ik heb aan jullie groep goede herinneringen. Op 13december 1968 hebben jullie -2 dagen na ons huwelijk- in de gymzaal voor ons en onze ouders nog toneelstukjes opgevoerd en daar heb ik nog enkele kleine fotootjes van gevonden. Helaas, een klassenfoto van jullie klas heb ik niet in mijn bezit door de groepswisseling.
Terug naar 2009… heren, dat mag ik wel zeggen want door een rekensommetje te maken, hebben jullie de leeftijd van ongeveer 48/49 jaar bereikt!Rijpe volwassenen gaan we dus ontmoeten op de 9e mei. Een geweldig initiatief om de klasgenoten bijeen te halen en natuurlijk kom ik naar Hillegom om jullie in de armen te sluiten! [Misschien kunnen jullie me wel een beetje helpen door een lijst op te sturen van de leerlingen.]
Mijn interesse heeft altijd gelegen in het ‘speciale kind’ met leer- en gedragsproblematiek. Na 34 jaar te hebben gewerkt in het speciaal basisonderwijs in Poeldijk ben ik met FPU (onderwijs-VUT) gegaan in november 2007. De burgemeester van het Westland verscheen onverwachts op mijn laatste werkdag om me zelfs te ridderen! Niet in de eerste plaats om een 42-jarige onderwijsloopbaan te benadrukken maar meer omdat ik allerlei andere maatschappelijke functies heb vervuld in het Westlandse onderwijs en de parochie van Monster. (Zie bijlage)De dagen vullen zich vanzelf met allerlei activiteiten en hebben we zojuist een flinke verbouwing achter de rug. Vervelen is voor mij een onbekend woord.
De 3 zonen zijn al een paar jaar het huis uit en we hebben ondertussen al 4 kleinkinderen! En dat is erg leuk.
Er zijn vast nog veel belangwekkende dingen te vertellen…. Ik zal de komende dagen een beroep doen op mijn geheugen en misschien zal ik jullie dat later nog eens mailen.
Ik wens jullie een goede, gezellige voorbereiding voor de reünie!
Hartelijke groet vanuit het Westland.
Leo Duwel
maandag 2 maart 2009
Stel je voor
In deze nieuwe rubriek willen we regelmatig (minimaal een per week) een klasgenoot het podium geven om zich (weer) voor te stellen:
Wat ben je gaan doen naar de lagere school? Waar verdien je de kost mee?
Waar woon je? En met wie?
Wat is leukste herinnering aan de St Jozefschool?
En.... kom je naar de reunie op zaterdag 9 mei 2009?
Tot slot: welke klasgenoot wil je na jou het podium geven?
Frank van der Linden wordt gevraagd als eerste de rubriek te verzorgen.
Bijgaand de bijdrage van Frank:
MEISJES
Heb zojuist naar het interview filmpje gekeken van Herman Poos en Hans Couzijn. Hartstikke leuk. Complimenten!! Weet niet of het jullie ook is opgevallen maar de rode draad in het filmpje is toch wel het onderwerp "meisjes". Ik kan jullie verklappen: we hebben nu twee avonden bij elkaar gezeten om de reünie voor te bereiden en ook op die avonden ging het voornamelijk over de meisjes. Wat ze er allemaal niet mee gedaan hebben. Daar komt het eigenlijk op neer. Wat zonde toch.Geobsedeerd door het onderwerp "meisjes" heeft Herman mij (als de Maria met kind op de foto) aangesteld als de eerste die iets over zichzelf mag vertellen.
JOZEFSCHOOL 1966
Als ik aan Hillegom terugdenk dan heeft de periode op de Jozefschool een grote indruk op mij achtergelaten. De lagere school doorlopen in een dorp is volgens mij een kadootje. Kan me niet herinneren dat we ooit huiswerk hadden maar dat we altijd buiten speelden. Naschoolse opvang was er gelukkig niet en je was buiten tot je naar huis toe moest om te gaan eten. Van ons werden er in de jaren '60 natuurlijk nog maar weinig foto's of filmpjes gemaakt, dus de herinneringen moeten echt komen uit het blote hoofd. Toch zijn dat er nog wel wat. Ik kan mij zelfs nog mijn eerste schooldag herinneren. Dat ik afgezet werd door mijn moedertje en enorm moest huilen. Stoer ben ik nooit geweest. Juffrouw Beelen was een schat. Jammer alleen dat haar eerste woorden op mijn eerste rapport waren "Frank praat te veel". Wat een onzin....
FIORETTI 1972
Na de lagere school ging ik naar het Fioretti College in Lisse. Zo goed als mijn herinneringen zijn aan de Jozefschool, zo vlak zijn ze aan het Fioretti. Achteraf zou ik graag richting Heemstede of Haarlem gegaan zijn. Eindexamen VWO heb ik gedaan in Breda omdat mijn ouders zo nodig naar België wilden verhuizen.
Wat ben je gaan doen naar de lagere school? Waar verdien je de kost mee?
Waar woon je? En met wie?
Wat is leukste herinnering aan de St Jozefschool?
En.... kom je naar de reunie op zaterdag 9 mei 2009?
Tot slot: welke klasgenoot wil je na jou het podium geven?
Frank van der Linden wordt gevraagd als eerste de rubriek te verzorgen.
Bijgaand de bijdrage van Frank:
MEISJES
Heb zojuist naar het interview filmpje gekeken van Herman Poos en Hans Couzijn. Hartstikke leuk. Complimenten!! Weet niet of het jullie ook is opgevallen maar de rode draad in het filmpje is toch wel het onderwerp "meisjes". Ik kan jullie verklappen: we hebben nu twee avonden bij elkaar gezeten om de reünie voor te bereiden en ook op die avonden ging het voornamelijk over de meisjes. Wat ze er allemaal niet mee gedaan hebben. Daar komt het eigenlijk op neer. Wat zonde toch.Geobsedeerd door het onderwerp "meisjes" heeft Herman mij (als de Maria met kind op de foto) aangesteld als de eerste die iets over zichzelf mag vertellen.
JOZEFSCHOOL 1966
Als ik aan Hillegom terugdenk dan heeft de periode op de Jozefschool een grote indruk op mij achtergelaten. De lagere school doorlopen in een dorp is volgens mij een kadootje. Kan me niet herinneren dat we ooit huiswerk hadden maar dat we altijd buiten speelden. Naschoolse opvang was er gelukkig niet en je was buiten tot je naar huis toe moest om te gaan eten. Van ons werden er in de jaren '60 natuurlijk nog maar weinig foto's of filmpjes gemaakt, dus de herinneringen moeten echt komen uit het blote hoofd. Toch zijn dat er nog wel wat. Ik kan mij zelfs nog mijn eerste schooldag herinneren. Dat ik afgezet werd door mijn moedertje en enorm moest huilen. Stoer ben ik nooit geweest. Juffrouw Beelen was een schat. Jammer alleen dat haar eerste woorden op mijn eerste rapport waren "Frank praat te veel". Wat een onzin....
FIORETTI 1972
Na de lagere school ging ik naar het Fioretti College in Lisse. Zo goed als mijn herinneringen zijn aan de Jozefschool, zo vlak zijn ze aan het Fioretti. Achteraf zou ik graag richting Heemstede of Haarlem gegaan zijn. Eindexamen VWO heb ik gedaan in Breda omdat mijn ouders zo nodig naar België wilden verhuizen.
NYENRODE EN MICROSOFT 1979
Eindelijk kon ik mijn eerste eigen schoolkeuze maken en dat werd Nyenrode in Breukelen. Daar heb ik 4 zalige jaren gehad. Voor mij een hele nieuwe wereld waar ik me volledig op mijn plek voelde. Nog steeds zie ik Nyenrode als de basis van wat en wie ik ben geworden. Na Nyenrode moest er gewerkt worden. Na eerst een paar korte stages in Nederland ben ik naar Microsoft gegaan in Seattle (VS). Een spannende tijd want Microsoft moest nog naar de beurs en Bill Gates zat gewoon op de gang en was nog nog niet de rijkste man van de wereld. Toen ik in Seattle woonde, overleed mijn vader redelijk onverwacht en vroeg mijn broer of ik in het bedrijf van hem wilde komen. Mijn opties en aandelen in Microsoft liet ik voor wat ze waren. STOM STOM STOM.
FAMILIEBEDRIJF 1987
Alles bij elkaar heb ik wel zo'n 5 jaar met mijn broer samengewerkt in het distributie / transport & overslagbedrijf. Uiteindelijk dacht ik "is this all there is"? Ik heb vervolgens mijn huis verkocht en ben 1,5 jaar alleen door Afrika en India gaan reizen.
HEADHUNTER 1996
Na bij terugkomst wat interimklussen te hebben gedaan, heb ik uiteindelijk het vak gevonden waar ik nu nog steeds met veel plezier werkzaam in ben. Ik ben headhunter en richt mij daarbij op Management posities in het bedrijfsleven. Tot 2003 heb ik gewerkt bij een groot kantoor, daarna ben ik voor mezelf begonnen. Eerst vanuit Amsterdam en sinds 2006 vanuit het groene Bilthoven. Hier deel ik mijn leven met een grasmaaier, een bladblazer, kippen, konijnen, een poes en met Jan, die in Hilversum een huisartspraktijk heeft.Dit is mijn leven in een notendop. Ik ben gezond, heb veel plezier en ben een gelukkig mens. En... ik kijk uit naar de reünie op zaterdag 9 mei aanstaande waar ik jullie hoop te spreken. Tot dan.
STEL JE VOOR
En uiteraard hoop ik dat John van der Lans de volgende rubriek “Stel je voor” voor zijn rekening wil nemen. Veel succes!
FAMILIEBEDRIJF 1987
Alles bij elkaar heb ik wel zo'n 5 jaar met mijn broer samengewerkt in het distributie / transport & overslagbedrijf. Uiteindelijk dacht ik "is this all there is"? Ik heb vervolgens mijn huis verkocht en ben 1,5 jaar alleen door Afrika en India gaan reizen.
HEADHUNTER 1996
Na bij terugkomst wat interimklussen te hebben gedaan, heb ik uiteindelijk het vak gevonden waar ik nu nog steeds met veel plezier werkzaam in ben. Ik ben headhunter en richt mij daarbij op Management posities in het bedrijfsleven. Tot 2003 heb ik gewerkt bij een groot kantoor, daarna ben ik voor mezelf begonnen. Eerst vanuit Amsterdam en sinds 2006 vanuit het groene Bilthoven. Hier deel ik mijn leven met een grasmaaier, een bladblazer, kippen, konijnen, een poes en met Jan, die in Hilversum een huisartspraktijk heeft.Dit is mijn leven in een notendop. Ik ben gezond, heb veel plezier en ben een gelukkig mens. En... ik kijk uit naar de reünie op zaterdag 9 mei aanstaande waar ik jullie hoop te spreken. Tot dan.
STEL JE VOOR
En uiteraard hoop ik dat John van der Lans de volgende rubriek “Stel je voor” voor zijn rekening wil nemen. Veel succes!
zondag 22 februari 2009
Terug naar Hillegom
Afgelopen zaterdag combineerde ik een bezoek aan mijn moeder met een videoreportage over Hillegom. Met dank aan Hans Couzijn die Peter Mink en Niels Koopman had gestrikt voor enkele gesprekken, heb ik op mijn wijze herinneringen opgehaald aan een dorp waar ik een haat/liefderelatie mee heb gehad. De herinneringen aan de tijd op Jozefschool waren echter onvergetelijk. Niels en ik hadden direct weer grote schik toen we ons tal van maffe situaties weer voor de geest haalden. Zoals die keer dat de groente en fruitwagen van de vader van Niels niet op de handrem stond en pardoes in zijn vrij een winkelpui ramde. Ook heb ik geprobeerd Eric Stroombergen na te doen, maar dat bleef niet zonder gevolgen.....
Veel kijkplezier!
Veel kijkplezier!
vrijdag 20 februari 2009
Weblog St Jozefschool
Op zaterdag 9 mei 2009 organiseren we voor de laatste jongensklas van de St. Jozefschool uit Hillegom (lichting 1966-1972) een reunie. Wij (Hans Couzijn, Frank van der Linden en Herman Poos) hopen natuurlijk dat bijna iedereen uit die klas ook komt.
We verheugen ons erg op deze dag en hebben afgelopen jaar tijdens de vele voorbesprekingen (in restaurants!!) al veel oude herinneringen opgehaald. We vinden het extra bijzonder dat ook de leerkrachten uit die tijd enthousiast zijn over het initiatief voor deze reunie.
Op dit weblog zullen we regelmatig foto's, filmpjes en andere herinneringen plaatsen. Meld je dus aan om geinformeerd te worden over het laatste nieuws. En schroom niet zelf ook aanvullingen, herinneringen of suggesties door te geven.
Het blijft tussen ons (mannen;)) he!?
We verheugen ons erg op deze dag en hebben afgelopen jaar tijdens de vele voorbesprekingen (in restaurants!!) al veel oude herinneringen opgehaald. We vinden het extra bijzonder dat ook de leerkrachten uit die tijd enthousiast zijn over het initiatief voor deze reunie.
Op dit weblog zullen we regelmatig foto's, filmpjes en andere herinneringen plaatsen. Meld je dus aan om geinformeerd te worden over het laatste nieuws. En schroom niet zelf ook aanvullingen, herinneringen of suggesties door te geven.
Het blijft tussen ons (mannen;)) he!?
Abonneren op:
Posts (Atom)
