De lagere school, de eerste paar klassen ‘s ochtends met je step de Elsbroekerlaan af en dan rechtsaf langs Stassen en café ”De Lord”, even verderop werd graan gelost…. Later werd de step ingeruild voor een fietsje. Was het niet zo dat je naar mate je ….. ook van links naar rechts in het fietsenhok verplaatste?
De reünie was een reden eens te kijken wat je nog aan beeldmateriaal hebt om herinneringen op te halen. Je gaat bij je ouders te raden en dan blijkt de oogst toch erg mager.
Momenten die bij je op komen zijn de verjaardagen van Paul en Kees Broekhof op de Wilhelminalaan. En was het niet Rene van Kruizen die op het speelplein tot orde werd geroepen door één van de “meesters” waarbij hij al rondslingerend tot de orde werd geroepen?
De tijd is voorbij gevlogen, en wat ben je gaan doen na die periode met alleen jongens achter dat ijzeren hek en met het achterlaten van datzelfde ijzeren hek de wereld langzaam aan voor je werd geopend?
De CITO toets gaf Havo niveau aan. Het doorlopen van de Havo op het Fioretti college duurde voor mij zes jaar. Na de Havo werd het tijd om keuzes te maken voor je toekomst. Hoe oud ben je dan, 17? Ik wist het toen echt nog niet, het studententype was ik niet. D’Witte Lelie in Amsterdam heb ik een half jaartje geprobeerd -aardrijkskunde en biologie, toen ik les moest geven, ben ik snel afgehaakt. Diverse baantjes gehad, eigenlijk opgepakt wat er op je pad kwam: betonstorten in de nieuwbouw te Hoofddorp, keukenhulp in Keukenhof ach noem ze maar op. Er komt net vandaag een overzicht binnen van de Stichting Bedrijfspensioenfonds voor Landbouw, waarschijnlijk uit mijn tijd als muskusrattenvanger in Drenthe, zo zal ik er nog wel een paar pensioentjes hebben opgebouwd. Tussendoor, het was 1980, militaire dienst.
In 1986 kwam ik tot het besef dat er iets moest gaan gebeuren wilde ik lijn in mijn toekomst krijgen.
Ik nam mij voor timmerman te worden. Restauratie leek mij wel wat. Toentertijd startte op de IJmond MTS in Santpoort Noord een opleiding die in Nederland een eerste in zijn soort was: restauratietechniek in combinatie met een bouwkunde opleiding. Ging je volgens de letter van de wet na wat de criteria waren waaraan je moest voldoen om die opleiding te kunnen volgen dan maakte ik geen kans. Mijn HAVO diploma bestond uit een dusdanig vakkenpakket dat alles behalve de gevraagde exacte vakken bevatte. Mijn leeftijd gaf echter de doorslag, ik mocht de opleiding volgen.
In mijn stage periode kwam ik in contact met mijn huidige werkgever, een architectenbureau uit Amersfoort. Ik werd gevraagd mijn stage af te ronden als bouwkundig tekenaar op een nieuwe klus in Amsterdam wat toen net aanving. Ik woonde in Drenthe. Toen ik inging op het aanbod ging ik uit van een klus van een paar jaar….Ik zit inmiddels twintig jaar bij dit architectenbureau en ben bijna niet meer uit Amsterdam weggeweest . Sinds 2001 ben ik als projectleider betrokken bij de restauratie van het Rijksmuseum waar ik zitting heb in het ontwerpteam en waarbij ik namens ons bureau de verantwoording heb voor de restauratietechnische kant van dit project.
Timmerman ben ik nooit geworden. Ik woon nog steeds in Drenthe ben getrouwd en heb een dochter van al weer 17. Ik zie jullie allen op 9 mei a.s.
Ronald van Wakeren
De reünie was een reden eens te kijken wat je nog aan beeldmateriaal hebt om herinneringen op te halen. Je gaat bij je ouders te raden en dan blijkt de oogst toch erg mager.
Momenten die bij je op komen zijn de verjaardagen van Paul en Kees Broekhof op de Wilhelminalaan. En was het niet Rene van Kruizen die op het speelplein tot orde werd geroepen door één van de “meesters” waarbij hij al rondslingerend tot de orde werd geroepen?
De tijd is voorbij gevlogen, en wat ben je gaan doen na die periode met alleen jongens achter dat ijzeren hek en met het achterlaten van datzelfde ijzeren hek de wereld langzaam aan voor je werd geopend?
De CITO toets gaf Havo niveau aan. Het doorlopen van de Havo op het Fioretti college duurde voor mij zes jaar. Na de Havo werd het tijd om keuzes te maken voor je toekomst. Hoe oud ben je dan, 17? Ik wist het toen echt nog niet, het studententype was ik niet. D’Witte Lelie in Amsterdam heb ik een half jaartje geprobeerd -aardrijkskunde en biologie, toen ik les moest geven, ben ik snel afgehaakt. Diverse baantjes gehad, eigenlijk opgepakt wat er op je pad kwam: betonstorten in de nieuwbouw te Hoofddorp, keukenhulp in Keukenhof ach noem ze maar op. Er komt net vandaag een overzicht binnen van de Stichting Bedrijfspensioenfonds voor Landbouw, waarschijnlijk uit mijn tijd als muskusrattenvanger in Drenthe, zo zal ik er nog wel een paar pensioentjes hebben opgebouwd. Tussendoor, het was 1980, militaire dienst.
In 1986 kwam ik tot het besef dat er iets moest gaan gebeuren wilde ik lijn in mijn toekomst krijgen.
Ik nam mij voor timmerman te worden. Restauratie leek mij wel wat. Toentertijd startte op de IJmond MTS in Santpoort Noord een opleiding die in Nederland een eerste in zijn soort was: restauratietechniek in combinatie met een bouwkunde opleiding. Ging je volgens de letter van de wet na wat de criteria waren waaraan je moest voldoen om die opleiding te kunnen volgen dan maakte ik geen kans. Mijn HAVO diploma bestond uit een dusdanig vakkenpakket dat alles behalve de gevraagde exacte vakken bevatte. Mijn leeftijd gaf echter de doorslag, ik mocht de opleiding volgen.
In mijn stage periode kwam ik in contact met mijn huidige werkgever, een architectenbureau uit Amersfoort. Ik werd gevraagd mijn stage af te ronden als bouwkundig tekenaar op een nieuwe klus in Amsterdam wat toen net aanving. Ik woonde in Drenthe. Toen ik inging op het aanbod ging ik uit van een klus van een paar jaar….Ik zit inmiddels twintig jaar bij dit architectenbureau en ben bijna niet meer uit Amsterdam weggeweest . Sinds 2001 ben ik als projectleider betrokken bij de restauratie van het Rijksmuseum waar ik zitting heb in het ontwerpteam en waarbij ik namens ons bureau de verantwoording heb voor de restauratietechnische kant van dit project.
Timmerman ben ik nooit geworden. Ik woon nog steeds in Drenthe ben getrouwd en heb een dochter van al weer 17. Ik zie jullie allen op 9 mei a.s.
Ronald van Wakeren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten